SOHBET 9

Bismillahirrahmanirrahim;

İşte şimdi! O günü bekleme. Şimdi varız, çoğuz. Bu çokluğa bakma, cümlesi bir noktadır. Her ne harfi ki okursan nokta-ı ba ondadır. İşte bunların hepsi ölsün istiyor O ! Öldürecek, öldürüyor da. Ama Allah’ta ve onun Resulünde ölmek başka, isteyerek; Bir daha var, o ölümü kimse istemez, korkarlar.

Hiç birimizi Jandarmalar, Polisler getirmedi buraya. Hidayet meselesi. Allah mutlaka verir karşılığını. O kadar çıktı minarelere, o kadar ezan okudu. o kadar cemaate kamet getirdi, müezzinlik yaptı boşuna mı?

Koyacaklar seni bir gün musalla taşına

Vaktiyken giy başına tac-ı kalender ara bul

Olagör ehli feragat,dile dildar ara bul

O dil ki Allah’ın dili olsun.

O Mürşid-ı Kamil’den Allah’ın dili olsun ve sana anlatsın onu. Mürşid-ı Kamil kantardır. Allah’ın kantarıdır. “El-hamdülillahi Rabbi-l’alemin”. Kim der bunu? Allah der. Tanzim etti kainatı.”Kün-feyekün” dedikten sonra “El-hamdülillahi rabbi-l’alemin” O dedi. Biz de diyoruz şimdi. Ama bu ağzımızla değil, bu kelam Kelamullahtır. Bu Kelamullah olan ağızda söylüyor. Hiç yanlışı yok Ben yaptım, ben kıldım. Evvelki gün birisi “Ben diyorsun ya ?” dedi. Dedim “Evladım, ben demeye benim hakkım selahiyetim var,oraya geldim” ;Sen de oraya gel ,sende “Ben” de. Ama biz teeddüben…! Haya ederiz, gene demeyiz.

Ne oldu şimdi? “O kulumun gören gözü, işiten kulağı, tutan eli ,yürüyen ayağı, konuşan ağzı olurum” diyor Kudsi hadiste. ”Onların yemeleri ibadettir, içmeleri ibadettir, uykuları ibadettir” demiyor mu Hadiste? Resulullah Efendimiz “Girsene” dedi. “Namaz kılıyorlar”, Ömer’i gösterdi.”ondan korkuyorum” dedi.”O uyuyor “ dedi.”Uykusu ibadet onun”.

Acizane, Cenab-ı Allah’ın bütün, 6’666. Tane ayetine doğru demişimdir. Resulullah efendimizin fem-i saadetinden, güzel ağzından çıkan bütün hadisleri ayıklamışlar büyüklerimiz. Ömer ne dedi? “Bunun iki şahidini getirmezsen seni bırakmam” dedi. Gitti, Kufe’de buldu,”Ben’de gördüydüm resulallah’ı”. Öldürecekti Ömer, yalan hadis diye.

Kur’an-ı Kerim de bütün maddeleri bulmak mümkün değil. Açıklık vardır ama elleri böyle kaldır, böyle yap..! Bir çok şeyleri hadislerden bileceğiz. İcma-i ümmetten,Kıyas-ı fukaha’dan. Bazıları duyuyorum,”Mutlaka Kur’an da mı?”. “Evet”.”Yok ya bu!” diyor.

Kur’an’ın müfessiri hadis’tir. Sen bulamadın diye yapmayacak mısın? Mutlaka orada, kurtuluş yok. “Bu bir devran gelir geçer, bilemezsin demedim mi?”.Ömür geçer, ömür bir gölgedir ,geçer. Eyvah yok. Ayeti kerimede;”Onlar çok pişman oldular ve dediler ki; Ya rabbi, tekrar dünyaya getir bizi, gör nasıl ibadet olur, gör nasıl tevhit olur”ve devam ediyor “Bu dünya’ya gelmek mümkün değil ”, diyor. Bu dünyayı altından kaplasalar , gene de mümkün değil. İş işten geçtikten sonra , eyvah para etmez. Bu bir devrandır, gel dediler mi, gel, durmak olmaz.

Gel denildi durmak olmaz,alem-i beka’ya çün,

Hüsnü Hak ile Hak oldu,Kalktı hail aradan.

Niyazi de “durma sana gel oldu”der. Bize de gel denilmese idi buraya gelemezdik. Bize, hepimize gel emri verildi. Gel emri olmasaydı olmazdı bu iş. Var mı art düşüncemiz? Sizden bir şey istediğimiz yok Allah’tan istiyoruz her şeyi. Kanaat sahibiyiz, zikir sahibiyiz. Bu bir devran gelir geçer, bilemezsin demedim mi?

Öyle bir nimet ki bu, En’amte. El’ham’ı okuyoruz, 40 defa günde. ”en’amte aleyhim,ğayri-l-mağdubi aleyhim ve la-d-dallin”. Beni delalette bırakma, gayrilerden etme, o nimetini ver bana . İşte nimet budur. Arpa buğday nimet, oda nimet ama eşeklerin, beygirlerin. Bizimde hayvan yönümüz var, onu da biz yeriz. Ama nimet verilmedi ne Aya, ne Yıldızlara , ne Güneşlere, ne Meleklere verilmedi. Bu nimet, ”Ya eyyhe-llezine amenu”, onlar icabet edecekler. İşte onlar geç kalmadılar, pişman olmadılar. Allah bizi de pişmanlardan ederdi, etmedi “el-hamdülillah”.

Zannedersin ki namazladır, oruçladır, hacladır, zekatladır. Onlarladır ama onları doğru dürüst kılmak lazım, Allah diyebilmek lazım. Allahu ekber diyebilmek lazım.La ilahe illahlah, ne demek La ilahe illallah ? Bak ne diyor sevgili Peygamberim(s.a.v.), “ Men kale la ilahe illallah dehale-l-cennete”. Bir defa “La ilahe illallah” diyen cennete girer, hiç şüphe etmeyin. Doğrudur.

Demek başka, bulmak başka.”La ilahe illallah”. İşte mahsus, bunu diyebilelim diye, uğraşmayalım, diyebilelim diye , tevhid’den aldım. Tevhid-i ef’al, Tevhid-i sıfat, Tevhid-i zat. Kiminmiş bunlar? Hepsi Allah’ındır. Gözüm üzerindeki kaşım, kirpiklerim, neyim varsa, hepsi onundur. Bizim hiç bir şeyimiz yok. Biz, bu suret libasını, Allah’ın var ettiği, işte aldanmak buradadır, Hayat, İlim, İrade, Kudret, Sem-i, Basar, Tekvin var ya ? Bunları biz zannediyoruz ki bizimdir. Kur’an’ı kerim, Resullallah, büyüklerimiz araştırıldıktan sonra; Bunların hiç birisi senin değildir. Bunlar muvakkat olarak sana verilmişler. Mesela kuvvet,”İnnel kuvvete lillahi cemi’a”.Allah’ın kuvveti var. Benim de var ya? Allah görür, Basir’dir, bende görüyorum. Semi’dir, işitir, bende işitiyorum. Ama sen Allah’la yarışa sakın girme. Bu görmen, bu duyman, bu konuşman O’nun delaletiyledir, O’nun müsaadesiyledir, O’nun iradesiyledir Aramızdan biri çıktı gitti mi, öldü mü, ne Allah diyebilir, ne namaz kılabilir. O zamanı beklemeyelim. O zaman, heyhat, iş işten geçer, fırsat kaçar. Büyüklerimiz diyor, ”Nerede geçirdin bu ömrü?”.Hep bunlar sorulacak. Kimlerleydin? Nasıl konuştun? Nasıl ettin?. Ama bir yer var ki ,oda hidayet meselesi. Hidayete erenler delalette kalmadı, delalette kalanlar da hidayete ermedi. Niçin? Niçinleri sorma. Niçinleri, nedenleri anlatmak mümkün, Cenab-ı Hak Teala hazretleri bizi oraya kadar getirdi ama vaktinizi alırım. 1 günde, 5 günde, 1 senede anlatılacak, anlaşılacak mevzuu olsaydı 27 yıl konuşmazdım ben. Hala da konuşuyorum. Fahr-ı Kainat Efendimiz, Cenab-ı Allah bize ne dedi Kur’an’ı Kerim’de ? Tamamdır. Hadis-ı Şerifler’inde? Tamamdır. İcma-ı Ümmette? Tamamdır. Kıyas-ı Fukaha da ? Tamamdır. Kimler bildi bunu? Peygamberlerin hepsi bildi. Ondan sonra kimler bildi? Bilmiyor musunuz kimler bildi? Ne diyoruz? Adalı merhum, Mevlana merhum, Cüneyd-ı Bağdadi merhum, Abdul Kadir Geylani merhum, Hacı Bayramı Veli merhum bunlar hep bu yoldan geçmişler. Ama adetleri ne kadar? Adetleri çok az, işte bu yolun yolcularını da Cenab-ı Allah bu kainatın içerisinden seçip seçip gönderiyor. Nasıl ki Peygamberleri içinizden seçip seçip gönderdik Tevhit ilmi de, Tevhit Akidesi de böyledir.

Fehmi Efendi;

Ayet-ı Kerime de Cenab-ı Allah buyuruyor ki “Ellezi ersele rasulehu” ,O resulünü göndermiştir, Elçisini. “bi-l hude” hidayetle, ”bi-ddini-l Hakki” ve Hak diniyle göndermiştir. Ne için? “li yuhzirahu ‘ale-d-dini kulli” Dini bütünüyle zuhura getirmesi için, açığa çıkarması için, Allah resulünü cenabı mevla göndermiştir. Allah Resulü, asrı saadette dini mübini, İslam’ı açığa çıkarmış, tebliğ etmiştir. Din dediğimiz zaman Ayeti kerimenin ifadesiyle bir bütün bu, yani ilahilerimizde geçer bu. Şeriat, Tarikat, Hakikat, Marifet.Hepsi bir bütündür ve İslam dini olarak adlandırılır. Şeriat, tarikat yoldur varana, hakikat marifet ondan içeri ifadesiyle bu dini mübini islam’ı yaşama, zevk etme, anlamanın yolunu Ehlullahta bize göstermiş oluyor.

Demek ki şeriat bazdır, temeldir, esastır. Şeriat dediğimiz zamanda biz İslam’ın beş şartını aklımıza getiririz.İslam sadece ondan ibaretmiş zannederiz.Bu bir yanılgı.Bu beş esas bir temeldir. Allah Resulünün ifadesiyle;İslam beş temel üzerinde bina edilir. Nedir onlar? İşte bizim malumumuz; Kelime-ı şahadet, namaz, oruç, hac, zekat.

Bunlar temel.Bu temelin üzerinde bir bina yapacağız.O binanın tuğlası, harcı, süslemesi tarikat dediğimiz şey iledir. İnsan da bir bina olduğuna göre, bu binanın tezyinatı tasavvuf olacaktır. Nefsimizin kötü sıfatları bu vücut binasını kirletilmiş oluyor.bu kirliliği giderecek olan, temizleyecek olan.. tasavvuf dediğimiz,”ilm-i ledün” dediğimiz,” ilm-i hikmet” dediğimiz, “ilm-i batın” dediğimiz husus. Bu husus’sa yine şer-i şerifin içerisinde gizli. Yani şeriatın dışında bir şey değil. Bunu da Kamilimiz Hasan Fehmi Hz. ilahisinde gayet açıklıkla beyan buyuruyor,”şer-i paki Ahmedi’de ilm-i ledün gizlidir “ .Bir başka ifadesinde;

Fehmi mahremdir hakikat Bahrının gavyasıdır

Libas-ı Şer’i büründü Giydi dibalar gibi

Hakikat mahremdir, herkes o mahremiyet içerisine giremez. Hakikat deryasının dalgıcı olur, dalar, çıkarır, ne çıkarır? İnci, mercan çıkarır. Yine Hasan Fehmi Hz. hakikati inci’ye benzetmiştir. Der ki:”İnci sedefin içindedir”.Sedef o inciyi muhafaza eder.”Bir sedeftir ol kim ancak dürr’i yekta onda var”. Orada bir inci gizlidir, Nerede? Şer-i şerif’te. Şer-i şerif bu işin muhafazası, incinin muhafazası , yani hakikatin muhafazası. Libas elbisedir , ne yapar? Bizi örter , dışarıya üryan olarak çıkarsak ayıplanırız. Onun için ne yapıyoruz? Elbisemizi giyip o şekilde dışarıya çıkıyoruz. İşte şeriat elbisesi de hakikati örten , gizleyen, muhafaza eden bir elbise.

Şeriat, tarikat. hakikat, marifet birer bütün, İslam’ı teşkil eden birer unsurlar.Yani şeriat’ı aldık tarikat’ı bıraktık veya hakikat’ı bıraktık, yok öyle olmaz. O zaman ne oluyor? O zaman yarım oluyoruz, eksik oluyoruz, nakıs oluyoruz. Allah Resulü , insanların en kamili ,en mükemmeli. Mustafa diyoruz , Mustafa demek en seçkin , seçilmiş, süzülmüş, artık özün özü, O’nun üzerinde kemalatta herhangi bir varlık düşünemiyoruz. Diyor ki; “Şeriatı tebliğ edin , anlatın”. Ancak hakikat geldiği zaman onu herkese açmıyor. Liyakati olanlara, bu bab’da nasibi olanlara açıyor. Onlardan biriside Ebu Zer Hazreteri, Ona ifade ederken “Ya Ebu Zer,gemini yenile,zira deniz derindir” diyor ve “azıgını çok al, zira bu sefer uzundur ve kendini hafiflet, yüklerini at zira bu ağır yükle bu menzil-i maksuda varmak mümkün değil”. Nedir gemi? Gemiyi yenile zira okyanuslara açılacaksın, deryalara açılacaksın. Eski gemiyle o okyanusa, açık denize çıkarsak o gemi parçalanır, dayanamaz batar. Zahir neyse batın da odur, hiç fark etmez, bunun ledün manasına geldiğimizde, ”gemiyi yenile” yani şeriatın sağlam olsun, şeriat gemisini yenile zira sen bundan sonra bir deryaya dalacaksın, hakikat deryasına gireceksin,hakikat deryasında bozuk gemiyle yol alınmaz, gemi sağlam olsun ki O hakikat deryasının dalgaları karşısında bocalamasın, rahatlıkla O deryada seyr-ü sefer etsin.

Bizde Hakikat deryasına girmek isteyen ve giren talihlilerdeniz. Cenab-ı mevla lütfetmiş, İhsan buyurmuş, bunun şükrünü eda etmek mümkün değil. Bu hakikat deryasında Allah Resulünün ifadesi ile yol alabilmemiz için şeriat gemimizi sağlam yapmamız gerekiyor.

Nedir şeriatımız? İşte sohbetin başında ifade buyurduğumuz gibi, hemen aklımıza gelen Namaz. Namazımızı kılacağız, orucumuzu tutacağız ama efendi az önce dedi ki “Ef’al salikinin namazı olmaz, orucu olmaz; sıfat salikininde olmaz, zat salikininde olmaz.” Niye? Çünkü burada artık bütün ef’ali biz Cenab-ı Hak’ka nisbet ediyoruz, bütün fiillerimizde fani oluyoruz.O zaman biz namaz kılmayalım mı? Yok, yine namaz kılacağız ama bileceğiz ki namaz kılan biz değiliz. Namaz kılarken yapmış olduğumuz hareketlerimiz, Kıyam’ımız, Ruku’umuz, Secdemiz, oturuşumuz, selam verişimiz de, tüm bu hareketlerin failinin ve Halik’inin Allah olduğu bilinci,şuuru içerisinde, zevki içerisinde namaz kılacağız.

Namazda kıraat farzlardan bir tanesi . Okuyacağız, Fatiha’yı okuyacağız, Fatiha’dan sonra Zammı sure okuyacağız. Bu bir kelamdır ama dedi ki efendi “Kelam senin değildir, Kelam Kelamullahtır. ” Okumuş olduğumuz zaten onun kelamıdır. Öyleyse onun kelamını kim okuyacak? Yine kendisi okuyacak. Ama biz okuyoruz ya? Sen okuyorsun ama senin ağzından çıkan bu kelamın Hak’kın Kelamı olduğu , zevki, bilinci, şuhudu içinde olacaksın.Peki bu hareketlerimiz ef’alimiz,sıfatlarımız! Mazharıdır. Mazhar demek zuhura gelen yer, açığa çıkan yer demektir . Bir alet düşünün ; Ef’al aynasında parlayan, teceli eden, sıfatlardır ve sıfatlar aynasında tecelli eden zat’tır.Yani ef’alimiz, sıfatlarımıza bağlı; sıfatlarımız da zat’a bağlı . Zat’ı hiç kimse göremez, kimse kimsenin zatını göremez. Bizim gördüğümüz nedir? Karşımızdakilerin sıfatlarıdır. Karşımıza baktığımızda arkadaşımızı, dostumuzu, eşimizi neresinden tanırız? Veçhinden tanırız.Yüzünden tanırız. Bu Veçh’te bir takım sıfatlarımız var.Nedir o sıfatlarımız?

Yedi sıfat dediğimiz bu sıfatların hepsi bizde ve yüzümüzden okunuyor bu. Yüzünüzü kapatın şimdi, örtün, hiç kimse kimsenin kim olduğunu bilemez.Bu sıfatlarında bizim olmadığını bildiğimiz zaman Hak’kın olduğunun idraki, zevki, şuhudu içerisinde olduğumuz zama ne yapmış oluyoruz? Sıfatlara tecelli eden zatı biz bilmiş oluyoruz Cenab-ı Hakkı hiç bir zaman zatiyle bilmemiz mümkün değil.

Marufsun bilinmez zatın Her şeyi kaplamış tahtın

Görenler görmüştür seni Gözsüzlere pinhan rabbim

Marufsun, bilinmişsin.Ne ile biliniyor? Bilinmez zatın demiş , zatını bilmiyoruz biz. Cenab-ı Mevla’nın ama bu sıfatlarda bir varlık kendisini ilan ediyor.Her sıfattan zatı ilan edilmiş, bu sıfatlardan bir varlığın olduğunu biz zevk ediyoruz, şuhud ediyoruz.Namazımızı kılarken bir hareket yapıyorsak ,o hareketin , o fiilin Hak’ın olduğunu zevk edeceğiz. Sıfatlarımız devreye girmiştir. Bir güç kuvvet sarf ediyoruz fiil işlerken , nedir? Bu da bir sıfattır . Kıraat yapıyoruz, okuyoruz Kur’an-ı kerimi, bu bir kelam sıfatı. Namaz kıldığımız yere bakıyoruz , bu bir görme sıfatı ,okuduğumuzu işitiyoruz. Sem-i sıfatı hemen devreye giriyor .

Böylelikle ef’alin , sıfatın , vücudun , zatın, varlığın Cenab-ı Hak’ın olduğunun zevki içerisinde namazımızı kıldığımızda, kılan kimdir? Kılan Hak’tır, Biz değiliz ,daha sonra biz’de kılacağız ,bizim kılacak olduğumuz yerlerde gelecek. Ne zaman ? Cenab-ı Hak kendi sıfatlarını yine bize giydirecek , Nerede? Hazretü’l cem dediğimiz bir makam var ki; Şeriat makamı dediğimiz, farkiyetin makamı.Orada salik derse ki:”Ben namaz kıldım .”doğrudur ama o yine demez fena’ya verir .Fena ender fena, ikinci bir fena , sözü yalan değil. Doğrudur, namaz o kılmıştır, orucu o tutmuştur, zekatı o vermiştir; Fail o’dur artık. Hareketleri yapan, namazı kılan o’dur artık ama daha öncede namaz kılıyordu, fakat o zaman hepsini Cenab-ı Allah’a nispet etmiyordu.Bu defa diyebilir;Ben namaz kıldım. Ama yine demiyor efendiler , yine fena’ya veriyorlar.Teeddüben yine diyorlar ki:”Kılan O’dur ,yapan O’dur, eden O’dur , işleyen O’dur.

Şeriat çok geniş, bizim yaşantımızı A’dan Z’ye kaplıyor. Gerek kendi yaşantımızı, gerek beşeri münasebetlerimizi,O’nu da kaplıyor.En basitinden bir eve girişimizde nasıl davranacağımızı tespit etmiştir. Kapıyı çalınız , üç defa çalacaksınız. Hacı Sabri Ef.’de üç defa çalarmış ve efendiside dermiş ki “Hacı Sabri Efendi geldi, ilk vuruşunda Tevhid-i ef’al,ikinci vuruşunda Tevhid-i sıfat , üçüncü vuruşunda Tevhid-i Zat “ dermiş.Üç defa…Hacı Efendi geldi…Ve hep deriz, bu halk arasında da geçer.Allah’ın Hak’kı üçtür, niye üçtür Allah’ın Hak’kı ? Niye bir, iki değil? Niye dört, beş değilde üç. Allah’ın Hak’kı üçtür. Allah’ın bızden istediği üç şey var, diyor ki: ”Ef’al’inizi bana vereceksiniz, Sıfat’ınızı bana vereceksiniz Zat’ınızı, Varlığınızı bana vereceksiniz. Ef’al’in, Sıfat’ın, Zat’ın sahibi benim, siz değilsiniz” diyor. Kapıyı çalmanız , içeriye girmek için izin istemeniz bir şeriat’tır, bunu yapacaksınız ve içeriye girdiğinizde selam vereceksiniz. ”Es-selamüaleyküm ve rahmetullah“diye. İzin verilirse. İzin vermeyebilir, cevap vermeyebilir veya dön git diyebilir. Dönüp gideceksin, bu da şeriat.

Hazreti Ömer Kıssası; Gece dolaşırken bir evden naralar geliyor. -Bu kıssada hem şeriat var, hem tarikat hem de hakikat. Şeriatın emri gereğince, idaresinde olan insanların hallerini izlemek için dolaşıyor. Açıkta kalan var mı? Bir derdi olan var mı?- Bunun üzerine sesin geldiği evin bahçe duvarından atlayıp kapıyı adeta kırarak eve giriyor ve ev sahibini içki aleminde yakalıyor.” Utanmıyor musun, Allah’ın haram kıldığı bir şeyi içmeye?”,diyor. Adam da; “Ben bir günah işledim, sen se üç günah işledin. Allah tecessüs etmeyin diyor, sen ettin. Bir yere izinsiz girmeyin, diyor,sen girdin.Bir yere girdiğinizde selam verin, diyor, sen selam bile vermedin.”,diyor. Şer-i Şerife ters bir harekette bulunuyor. Öteki de ters bir harekette bulunmuş ama ikisi birbirine ders veriyor. Daha sonra camide karşılaştıklarında ömer yanına çağırarak; “O halini kimseye anlatmadım, der.Ötekide diyor ki “Bir daha yapmadım ve bir daha yapmayacağım, İnşallah”. Bu basit bir misal. Bir eve girişimizi, çıkışımızı dahi şeriat’ın tespit ettiğini gösteren, beşeri münasebetlerimizde alış verişimizde, ticaretimizde; Bütün bunlar en ince teferruatına kadar tayin ve tespit edilmiş.

Nasıl yaparsak helal kazanç elde etmiş oluruz, nasıl yaparsak haram dairesine girmiş oluruz? Bunları bilmek durumundayız ve uygulamak durumundayız. Çünkü kazancımızın helal olması lazım, yediğimiz lokmanın helal olması lazım, çocuklarımıza yedirmiş olduğumuz lokmanın helal olması lazım. Çünkü haram lokmayla beslenen bedenin zevki ve şuhudu olabileceğini söylemek mümkün değil. Hazreti Ali “Bir kuyunun içine bir damla şarap kaçsa o kuyuda abdest almayın” diyor. Şeriat’ın emirleri ne ise onu yapmak durumundayız, yapmamak mümkün değil. Çünkü o emir kimin emri? Cenab-ı Allah’ın emri.

Biz şimdi diyoruz ki “Cenab-ı Allah’ı seviyoruz” ,bu yol O’nun yolu, O’na vasıl olmaya çalışıyoruz,O’nda fani olmaya çalışıyoruz, hem de ondan sonra O’nun dediğini yapmayacağız. Bu nice sevgidir ki hanım kardeşlerimizin tesettür mevzuu; Ayet gayet açık. Kur’an emri, Allah’ın emri, Ahsab ve Nur suresinde Hazreti Peygambere açık bir emir ”Önce hanımlarına söyle, sonra kızlarına söyle .Sonra müminlerin kadınlarına söyle. Örtülerini örtsünler. Tesettürlerine riayet etsinler” .Hazreti Aişe validemiz der ki;”Ensarın kadınları çok üstündür, çok faziletlidir ,çok değerlidir.Bu ayeti kelime geldiğinde, elbiselerinin bir kısmını hemen kestiler,yırttılar ve başlarına örttüler.”Hemen anında, hiç tereddüt göstermeden yani. Yapınız, yapılır. İçki ayeti kerime ile yasak edildiğinde Allah’ın Resulü vahyi tebliğ etti ”Bizlere artık içmek yasaktır” diyor ve sahabe anlatıyor: “Bir grup içki içiyordu kimisi kadehi dudağına götürmüştü, hemen çevirdiler, attılar, içmediler artık” günlerce Medine sokaklarında şarap küplerinin yollara döküldüğü ifade ediliyor. Bu neyi gösterir? Cenab-ı Hak’kın emirlerine bağlılığı gösterir.Hem Allah’ı sevmek iddiasında bulunacağız ,Allah’ı seviyoruz diyeceğiz ve O’nu sevdiğimizi, O’nun ism-i celalini ağzımızda,dilimizde,gönlümüzde 24 saat zikredeceğiz hem de ondan sonra diyeceğiz ki “Ya Rabbi,bu emrin iyi hoş ama! Nefse biraz ağır geliyor. Ben bunu yapmasam!!” . Seven sevenin sözüne tabii olur. Eğer Allah’ı sevdiğiniz iddiasındaysanız, Allah’ı seviyorum diyorsanız, Fettebiuni, bana uyun yani Hz.Muhammed Mustafa (s.a.v) Efendimize uyun ki Allah’ta sizi sevsin . Allah Resulü hiç bir zaman hevasından konuşmamış.”O hiç bir zaman hevasından konuşmaz.O’nun konuştuğu vahiydir” Cenab-ı Hak’tan aldığını konuşur, Cenab-ı Hak’tan aldığını verir. Gerek Kur’an, gerek Hadis-i Şerif olsun.

Efendi sohbetimizin başında 4 tane delilden bahsetti, Ku’ran dedi,Hadis dedi, icma-i ümmet dedi, Kıyas-ı Fukaha dedi. Şeriat’ın 4 delili. Varsa Kur’an’da bir hüküm, tamamdır. Kur’an’da yoksa hadise bakılır, hadiste yoksa icma-i ümmet dediğimiz, ümmetin o konudaki görüş birliğiyle vardığı hususlara bakılır. Ve Kıyas-ı fukaha, fakihlerin o konu hakkında, o konuya benzer meselelerde, Hadis ve kur’an ayetlerinden Kıyas yoluyla çıkarmış olduğu hükümlerdir.

Bunlar temel deliller. Şeriat bunlara dayanıyor. İlk başta Kur’an’a dayanıyor sonra Sünneti Peygamberiye ye, Allah Resulünün sünnetine dayanıyor.Yapınız.

Diyeceğiz ki,”semi’na ve ata’na”,işittik ve iman ettik.Hiç bir zaman demiyeceğiz Yahudiler gibi,”semi’na ve asayna”, işittik ve isyan ettik. Bakara suresinin son iki Ayeti olan “Amene’rrasulü” her zaman okunur. “Amene’rrasulü bima ünzile ileyhi min Rabbihi ve’l mü’minin”, Rabbinden kendisine gelen ne varsa, her şeye inanmıştır. Kim? Allah Rasulü inanmıştır, mü’minler de inanmıştır.

"Küllün amene billahi ve melaiketihi ve Rusulihi”, imanın şartlarından, meleklerine, Kitaplarına ve Rasüllerine inanmışlardır.”La nuferriku beyne ahadin min Rusulih”, Peygamberler arasında hiç bir zaman tefrik yapmazlar.”Ve kalu semi’na ve atayna”, ve derler, işittik ve itaat ettik. Allah diyorsa şunu yapın, hemen derhal, yapmayın diyorsa, yapmayacağız. Efendi derse şu konuda şunu yapın, yapacağız Yapmayın derse, yapmayacağız. Niye? Efendiye bağlılığımız varsa. Ne olacak? Bu bağlılığımızı, teslimiyetimizi O’nun yap dediklerini yapmakla, yapmayın dediklerini yapmamakla göstereceğiz.

Aynı şekilde Cenab-ı Hak’ka olan bağlılığımızı, teslimiyetimizi nasıl izhar edeceğiz? Evamir-i İlahi dediğimiz hususları aynen, harfiyen yapmaya çalışacağız ve yapmayın dediklerini de kesinlikle yapmamaya çalışacağız.Cenab-ı Hak’kın bize vermiş olduğu güç nispetinde ,imkan nispetinde, takat nispetinde; O zaten bize vus’atımız dışında bir yük yüklemez, ”La yukellifu’llahu nefsen illa vus’aha”.Her kişiye vus’atince yük yükler , ki bu şer-i şerifin eeirleride herkesin kaldırabileceği, takat getirebileceği hususlardır ki, artık buna yük diyemiyoruz, dememiz mümkün değil. “Şeriat, Tarikat yoldur varana, Hakikat, Marifet andan içeru”.Bütün bu emir ve nehiyleri yaparken, yerine getirirken, bunlar bize bir şeyler kazandıracak. Ne kazandıracak? İşte, Hakikat ve Marifet kazandıracak. İbadetlerimiz bizim belirli bir hal almamızı sağlayacak, sağlıyorsa, ibadetlerimizi biz doğru dürüst yapmışız demek. Namazımızı düzgün kılıyorsak, O namaz bizi kötülüklerden, fuhşiyattan koruyacaktır. ”Ekime’sselate inne’sselat tenha ani’l fahşei ve’lmunker” , Namaz kıl, çünkü namaz insanı fuhşiyattan, kötülüklerden alı kor. Eğer alıkoymuyorsa, demek ki kılmış olduğumuz namaz ,namaz değil. Peki, nasıl kılarsak bizi kötülüklerden alıkor? Namazı efendinin anlatmış olduğu şekliyle kılarsak bizi kötülüklerden alı kor, yoksa “Feveylül li’lmusallin” ayeti kerimesinin muhatabı olmuş oluruz ki çok yazık etmiş oluruz kendimize.Yazıklar olsun o namaz kılanlara ki onlar kılmış oldukları namazın farkında değillerdir. Kılmış olduğumuz namaz; Şekline riayet ederek, farzına, vacibine, sünnetine, zahirine riayet ederek kılmış olduğumuz namaz; bize, zamanla bu işin batınını anlamaya yardımcı olacaktır. Çünkü , diyor

“Siz bildiklerinizle amel ederseniz, Allah size bilmediklerinizi de öğretir”. Riyadan uzak bir şekilde namazınızı eda ederseniz, orucunuzu tutarsanız, sair ibadetlerinizi yaparsanız, Allah sizlere daha sonra bilmediklerinizi öğretir.

Pir Hazretleri der ki: “İnsanlar Cenab-ı Hak’ka vuslat ederler” Nasıl? Şeriatla vuslat ederler, Tarikatla vuslat ederler ve hakikatle vuslat ederler. Şeriatla vuslat nasıl oluyor? İşte, delil getirmekle oluyor. İstidlali iman ederler. Hak’kın varlığını, birliğini akli delillerle bilmeye ve Allah’ı birlemeye çalışırlar. Ama Cenab-ı Hak’ka vuslatın en kestirme yolu hakikat üzerine seyr-i sulük’tür. Nedir hakikatta seyr-i sulük ? Pir Hazretlerinin beyan ettiği ve bizlere kadar efendiler vasıtasıyla gelen Tevhid-i Ef’al, Tevhid-i Sıfat, Tevhid-i Zat, Meratip ve Makamatla Cenab-ı Hak’ka yapılan vuslattır. Bu en kısa ,en kestirme yoldur. Namaz kılarak, çok oruç tutarak, ki buna zahidlik denir, zühd ve takva göstererek insanlar yine bir takım yerlere varırlar. Ancak, bu işin kestirme yolu ; Hz.Peygamber diyor; ”Ashabım yıldızlar gibidir, hangisine tutunursanız o sizi hidayete götürür”. Bakıyoruz şimdi Ashab-ı Kiram’a, hepsi farklı farklı.Onlar farklı farklı olup, farklı farklı insanları Cenab-ı Hak’ka ulaştırdıkları gibi ,Efendilerde farklı farklı. Bu yol büyükleri farklı farklı, Tarikatlar da farklı faklı, işte bu farklı farklı insanları, farklı farklı Efendiler, farklı yönlerden yine Cenab-ı Hak’ka vuslat ettiriyorlar.

Hakikat üzere seyr-i sulük dediğimiz zaman, Tevhid-i Ef’al’de hemen ilk dersi veriyorlar; “la faile illallah”,fiilerde fail Cenab-ı Allah’tır. Nakşi tarikatında da , okumuş olduğum bir kitapda “La faile illallah” ‘ı ta kitabın sonlarında görebiliyorsunuz “La mefsufe illallah” ‘ı da ancak kitabın sonunda görebiliyorsunuz, yani bir insanın ömrü ya yeter ya yetmez.

Biz esma’yı bırakmışız, biz esma’dan müsemma’ya bakıyoruz. Kimdir o müsemma? O müsemma Cenab-ı Allah’tır. Efendiler, bize Lafza-ı Celâ l dediğimiz zikir olarak Allah zikrini veriyorlar, esma vermiyorlar. Niye? Çünkü Allah lafza-ı Celali,bütün isimlerini içinde toplamıştır. Zat-ı Uluhiyeti’ne has bir isimdir.Bunun içinde Rububiyet de vardır, Rahmaniyet de vardır,Rahimiyet’i vardır, Malikiyet’i vardır.Allah diyerek her nefeste ne yapmış oluyoruz? Meratip ve Makamatı güzelce zevk ederken en kısa yoldan Cenab-ı Hak’ka vuslat etmeye, O’nda fani olmaya ve yine onda baki olmaya çalışıyoruz.

Allah’a sonsuz şükür ve hamd olsun, bizi bu yola getirdi. Başka yerlerde de gezdirebilirdi, başka yollarda bizi uğraştırabilirdi, Malik O, Mülk O’nun, bizler memlukuz, yani Cenab-ı Hak’kın biz mülküyüz ve yerde ve gökte ne varsa onun mülkü. ”Ve lillahi ma fi’ssemevati ve ma filard”. Biz de onun mülkü olduğumuza göre ve mülk sahibi mülkünde dilediği şekilde tasarruf ettiğine göre,”Malik-ül mülk”,tasarruf etmiş . Bunun için Hasan Fehmi efendi buyurdu;

İlahi şükründen acizdir fehmi

Kendini izhara mazhar eyledin

Fehmi şükret haline düştün güller bağına

Ol gülistan içinde dost ile didar olur.

Şimdi sizler düştünüz,burası bir gülistan,güle gül didar oluyor.

Efendi;

Durma,Niyazi,sana gel oldu,diyor.Hepimizi çağırıyor, Cenab-ı Allah Teala Hazretleri .Allah’a ve onun Resulüne ne kadar dua etsek, ne kadar ümmetine hizmet etsek o nispette Allah’ı buluruz. Allah’a kulluk, Hazreti Fahri Kainat Efendimize ümmet olmakladır. Emri Ferman, emri ilahi; Ey habibim, uğraşma,içinden ne ki geçiyor, bunlarda iman etsin diyorsun, hidayet olmadıkça bizden, onlar iman etmeyecekler. Kuru kuruya iman yok çocuklar, imanın yolları vardır. Kuru iman taklidi imandır, taklidi imandan kurtulmak için istidlali imana girmek lazım. Ondan sonrada hakiki imana gelmek lazım.”Ey habibim deki:onlar bari Müslüman olduk desinler, henüz biz onların kalplerine imanı yerleştirmedik”. İmanın dereceleri, şubeleri, makamları vardır. Bir kere Allah kim, kul kim! Tırnaklarımıza kadar Allah’ın esması, sıfatı, vücudu var bizde. Ve bizi bizden müşahede etmekte. Bizi bizden gözetlemekte. Hem emrediyor hem de emirleri yerine getiriyor musun, getirmiyor musun? Takip ediyor. Ayeti kerimeye göre Cenab-ı Hak Teala Hazretleri:”İnsan başı boş yaratıldığını mı zanneder”. İstediğiniz gibi hareket edesiniz, gidesiniz, gelesiniz, oturasınız, kalkasınız diye yaratmadık. ”Vema halektu’l cinne ve’l inse illa liya’budun”. Bana ibadet edesiniz diye yarattım. Buraya gelmeden evvel,bu topluluğa iştirak etmeden evvel, büyük günahlarımızda vardı, küçük günahlarımızda vardı. Cenab-ı Allah’ın buyurduğu mağfiretine geldik, rahmetine geldik. O’nun bağışına geldik. Siz ,dönmemek şartıyla tövbe-i nasuh ediniz, bütün seyyiatınızı haseneye çeviririz. Ahdi misak ettik, bu ahdi misakımızı bugün değil, ruhlar aleminde.”Elestü bi rabbiküm” diyoruz ya! Bize bir hitab verdi, o hitabı duyanlar burada buluştular, birleştiler. Bunu anlamak için Fetih suresine bakmak lazım.

Allah esmasıyla, sıfatıyla bilinir, zatıyla bilinmez. O esma ve sıfat nerdeydi? Hz. Fahr-i Kainat efendimizde. Niçin tecelli etmedi bir yerden Cenabı Hak,”Ben Allah’ım”? Niçinleri, nedenleri pek çok. Bu Tevhidi tam anlayanlar, anlayabilenler, zevk edenler, Cenab-ı Allah Teala Hazretlerinin nereden hitap ettiğini, nereden konuştuğunu, nereden gördüğünü, nereden işittiğini, onlar bilirler.

Hz. Fahr-i Kainat efendimiz O’nun aynasıydı. Öyle olmasına rağmen Cenab-ı Allah bütün varlıklarda mevcut. Zat’ı, şuhuda gelenlerde, zuhura gelenlerde, meydana gelenlerde. Bir ile bir olan, fena ender fena’ya uğrayan, bu varlık dağını delen, şirinine yaklaşan, şirini bulan mecnun gibiler. Şimdi, evamir-i ilahiden bahsettik bugün.

Emri bi’l maruf, nehy ani’l munker , yap dediklerini yapacağız, yapma dediklerini yapmayacağız. Şimdi ,Cenab-ı hak diyor ki:”rakı içme“, içiyoruz ya biz. Şunu yapma! Aksine! Sen mi emrettin bunu! Ben de yapmayacağım, senin peygamberinin sözlerini dinlemeyeceğim, Ayetlerini dinlemeyeceğim, hadislerini dinlemeyeceğim! Biz deriz ki ; Ya rabbi, hidayet ver, onlar da sevinsinler. ”Vema erselnake illa Rahmeten lil’alemin”. Buraya geldiğimiz zaman bir yemin ettik, eğer Kur’an’a muhalif hareket yapmazsak, eğer yapma dediklerini yapmazsak, yap dediklerini yaparsak…Bir şüphemiz mi var ki? Allah bizi kabul etti. Böyle bir şüpheyi, bir şek’i çıkarın ,atın.

Resulullah ashabına bir gün dedi ki ,”Siz cennete gidecekleri bilmez misiniz ?”,”Nasıl bilelim Ya Rasulallah ?”, “Onların işaretleri vardır”. Bir gün cenaze geçti ,cemaat : ”Allah rahmet eylesin” … Defalarca…”İyi insandı, şart oldu” dedi. “Ne şart oldu Ya Resulallah?”,”Cennet şart oldu” dedi. Öbür gün yine evamir-i ilahi’ye riayet etmeyen birinin cenazesi geçti. ”Aman kurtulduk” dedi cemaat. ”Şart oldu” dedi ”cehennem şart oldu” . Hüküm zahire göre verilir. Zahirde şeriat’tır. Şeriatı olmayanın tarikatı olmaz, illa ki bu kapıdan içeriye girmek için şeriat lazım.Hem söz verelim hem de yalan söyleyelim. Onların akıbetleri hüsrandır, eğer emirlerine uyuyorsak, Peygamberine itaat ediyorsak niye almasın bizi? Niye vermesin cemalini? Vaadinden döner mi? Verdiği sözden döner mi Allah? Böyle,böyle yaparsanız, benimle beraberseniz, cennette sizindir… Böyle yaparsanız cehennem sizin... Niye hakkımız olmasın? Bir gün Resulallah Efendimiz “Hiç biriniz cennete gidemezsiniz” dedi.”Yaptığınız ibadetlerle cennete gidemezsiniz namazla ,oruçla ,zekatla ,hacla gidemezsiniz ” dedi. ”Aman,Ya Resulallah sen de mi?”,”Ben de gidemem” dedi .” Allah’ın rızası olmadıkça gidilmez”,”Ya Resulallah Allah’ın rızası nerededir ?” “Bana bildirmedi ki ben size bildireyim” .Onun için hem cennet vaat oldu, hem de cehennem vaat oldu. Burada gurur yok; teslimiyet var, tevazu var, esaret var, kölelik var.

Cenab-ı Resulallah Efendimiz ilk defa yalanı ve köleliği kaldırdı. Niçin? Kul kula köle olmaz dedi. Kime olur? Kul Allah’ın kölesi olur, Allah’ın esiri olur, Allah’ın miskini olur, Allah’ın yetimi olur. Hepimiz burada şimdi Allah’ın köleleriyiz, miskinleriyiz, yetimleriyiz, esirleriyiz. Kölenin var mı namazı? Esirin namazı var mı? Kimin var? Allah’ın…O bakımdan bizim münacatımızı emin olun bütün melaike-i kiram Cenab-ı Hak’ka yalvarıyor: ”Ya rabbi, bunlar avaz ediyorlar, can-ı gönülden seninle, seni anıyorlar, seninle sana ibadet ediyorlar, seninle sana yöneliyorlar”,”Onlar yüreklerini, kalplerini rahat etsinler”,”La havfun aleyhim”, ”Mahzun da olmasınlar”.Ne mutlu ! “Biz onları sevmedikçe onlar bizi sevemezler, biz onlarda tecelli etmedikçe onlar bize mütecelli olamazlar” Tecelli ve mütecelli nasıl olur? Birisi katil, birisi maktul olursa olur. Allah hiç bir zaman maktul olmaz, maktul ölendir. Allah ölür mü? ”Biz onları katlettik, siz mi onları katlettiniz?,Sen mi attın Habibim o toprağı?Atan,attıran biz olduk”.

İşte Allah’a vuslat etmek için mutlaka ölmen lazım, ölmeden olmaz. Şimdi diyeceksiniz ki, buradaki şu cemaat var ya? Allah şahidimdir bunlar öldüler!

Ölmeden evvel ölüp kabre giren anlar bizi

Haşr olup neşr olmadan mahşer gören anlar bizi

Anlamaz hayvan olanlar İnsan olan anlar bizi

Ne diyor? “Mutu kable ente mutu”,var mı canın? Hiç bir şeyin yok, ölüsün… Geziyorsun ama, içiyorsun, yiyorsun, münasebette bulunuyorsun, alış veriş yapıyorsun ama, ölüsün ölü ! Var mı Ayet-i Kerime ? Çok. “Onları biz öldürürüz ve sonra diriltiriz” , her akşam tebarekeyi okuyun. ”..tebarekellezi bi yedihi’l mülk ve huve ala kulli şeyin kadir. Ellezi halaka’l mevte ve’l hayate”. Öldürecek ,tekrar hayat verecek, işte biz öldük, tekrar hayat verdi bize. Her ölümde bir dirilik vardır. Nas uykudadır, insanlar dolaşırlar, yerler içerler ya…Uykudadır diyor. Ne zaman uyanırlar? Öldükleri zaman, yani bu varlığı Hak’kın varlığına iade etmedikçe, izdirari bir ölüm gelecek, bir gün yakamıza yapışacak ama o zaman iş işten geçmiş olacak, mundar olacağız o zaman. Yenmemiz için boğazlanmamız lazım; Bir davar kendi kendine ölürse yenmez ama bir kasap onu keserse, katil keserse, bir Mürşid-i Kamil keserse, Mürşid-i Kamil’in elinden Allah keserse … Hepimizin etleri, canları ve malları Cenab-ı Hak’ka helal. Ne zaman izdirari ölümle öldük, düşünecek O. Bizde düşünüyoruz, cehenneme mi gidecek, illiyuna mı gidecek, berzahta mı kalacak?

Ne diyor erenlerden birisi, ”Haşrı, neşri burada gördük, İsrafil’in suru ötmeden, Biz hesabımızı burada gördük.”. Fahri Kainat Efendimiz diyor ki” Her gün, her an her saniye hesabınızı görün”, ”Hasibu kable entühasibu”. Hesaba çek kendini. Diyor ki, ”Koyacaklar seni bir gün musalla taşına, vaktiyken bir tac-ı kalender ara”. Kalender meşrepli ol. Yatacaksın oraya ama nasıl yatılır? İki rekat cenaze namazı! O musalla taşına gelmeden senin cenaze namazını kıldılar. Cenab-ı Hak Teala Hazretleri Fetih suresinde beyan ediyor: ”Onları ben teslim aldım”. İkinci ölüm olacak, izdirari ölüm olacak ama ihtiyari ölüm güzel. Onun için diyor ki “Ölmeden evvel ölün” . Haşrı neşri burada gördük diyor. Nefha-i Sur olmadan. Haşır nedir, neşir nedir?.Haşır toplanmaktır; toplandık şimdi,Cenab-ı Hak’kın vadettiği melekler vasıtasıyla toplandık, yanıyoruz şimdi. Hem nasıl yanma o. Hazreti İbrahim ateşi. Firavunun attığı ateşten daha çok şiddetli bir ateşte yanıyoruz biz. Görmedik biz, benim söylediğim ateşi görmüyoruz, yanmıyoruz. İbrahim’e dedi ki:”Ya naru kuni berden ve selamen ala ibrahime”, Selamet buldu,biz de selamet bulduk. Ateşin içerisine atılmakla huzura geldik, rahata kavuştuk.

SOHBET 10

Bismillahirrahmanirrahim;

Kerameti kevniyeyi kaldırdık,kerameti fenniye yerine geldi, o kerametler var ya onlarda bir şey yok, görünen fen var şimdi. Ne yapıyoruz? Allah’ı açık görüyoruz, zuhura getiriyoruz sohbete getiriyoruz ,konuşuyoruz. Efendi, aç biraz bunu; Şimdi, babam öldü, anam öldü diye... Her evden bir cenaze çıkmıştır, baba sen çok meraklıydın namaza, hep Allah derdin, hadi bir yudum su içiver ! Nerede?.. Neydi onu diri tutan, kırmızı yanakları, hoş sohbetleri, torunlarına ikram edişi, yavruları sevişi, muhabbet edişi nerede?.. Ruhudur,ruhu... Bizi diri tutan manamızdır, madde değil. Bunlar ayrı ayrı mıdır? Yok, değildir. Açayım; Birisi ruh, birisi beden, ruhun gideceği yer Allah’tır, ”Külli nefsin zahikatün mevt sümme ilayna turce’un”, ayeti, “Her nefis ölümü tadacaktır ve sonra bize döndürüleceksiniz” Madde ise topraktan, bütün nebatatı da giydirdi hayvanatı da, namütenahi meyveler,sebzeler, her şey rengarenk. Hepsinin ayrı ayrı tadı.

İnsan’da topraktan, toprağa gittikten sonra her şey bitiyor mu? Bu oluşları, bu bitişleri, hep bu sohbette öğreniyoruz, tamamlıyoruz ömrümüzü. Eğer orda â mâ isek burda â mâ ’yız, burada demek ki bir imtihan eden var, birde imtihan edilen var. Kim imtihan ediyor? Allah . En büyük rütbe, en büyük şahadetname kulluktur. Allah kulumdur dedi mi, Muhammed ümmetimdir dedi mi, anne, baba da evladımdır dedi mi... ”Anneciğim, bir arzun var mı , bir isteğin var mı?”, ”Hadi anne dua et bana”. Onun için cennet istiyorsan annenin ayağının altında. Akılları ermiyor! Reisicumhurlar var ya, o mebuslar var ya, idareciler var ya... aklı erse bu içtimai hayatta bize maaş bağlarlar. Bizim duamız ise; Allah Rahmetini esirgemesin, millete, memlekete faydalı insanlar olsunlar.

Kesret vahdet, vahdet kesret olmazsa !.. Biz vahdetten geldik, bu kesret bizi aldatıyorsa yazıklar olsun bize. Merhaba hediyedir, nasılsın hediyedir. Bir gün dedim ki Oruç’a;”Allah’ı arıyorlar”,”Önümde bir deli kadın vardı, hem dinliyor, hem ağlıyordu , sarıldım , öptüm” , dedi . Dedim ki ; ”İşte Allah, işte esmadan müsemmaya, işte suretten sirete insan”,dedim. Allah’tır be!.. Kıyamet koptu orda. Kaldır suret libasını, bak kim görünecek sana! Mesele surette değil, sirette. Bu suret libasıdır hak’tan ayıran bizi, sen seni bilmedikçe, bilemezsin sen beni!.. Sen, seni bulmadıkça, bulamazsın sen seni.

Ey harabat ebsem ol çek başına hırkayı

Zaman ahir zamandır mülhid ederler seni

Hocalarımız, hepsi, Kur’an okuyanların hepsi, o mollalar yok mu, Kur’an’ı ezberlemiş, ezberlememiş,vallahi çok şerefli insanlar. Öyle şeyler anlatıyorlar ki, ben onların bir tek sözünü geri çevirmem, çeviremem.Peygamber efendimize;”Ey örtüsüne bürünmüş kişi, kalk”, diyor. Uyandı; Vahiy var.Tam 40 yaşındaydı, ne var 40’ta hiç düşündünüz mü, ne ruhsat var? Kim bilir. Allah kime müsait kılmışsa, kimin hanesini hoş bulmuşsa, o haneye girer. Durup dururken hiçbir şey olmaz. Her şey hareket halinde. Sen Kur’an’ı Allah’ın anladığı tarzda, okuduğu tarzda anlamıyorsan, okumuyorsan; Kur’an’a yabancısın. Kim okudu? Muhammet okudu. Allah’ın rahmetinden ümit kesenler, en büyük azaba uğrayacaklardır.Ümit kesmeyin çocuklar.

SOHBET 11

Bismillahirrahmanirrahim;

Tevhit bu; O muhafaza edecek seni, ve diyor ki:”İrade-i Kül Alah’ındır İrade-i cüz benim” Yahu vazgeç bundan , yahu vazgeç kardeşim mesuliyete girme yahu!... “İrade-i cüz benimdir” Dedin mi mesuliyet altına giriyorsun! Ve irade-i cüzü’de irade-i küle... İrade-i kül benimdir,İrade-i cüz senindir diye ne bir ayet var, ne hadis var. İcma-i ümmet, kıyas-ı fukara, akıl yoluyla bu iradeyi verdirmiş dersin; Akıl sahiplerine. Halbuki bunun kökünü düşündüğün zaman alanda, verende O, noksanlaştıranda O, kaybettirende O, konuşturanda O; Ama girmiyor İrade-i Kül’e. İrade-i Kül imandır, İrade-i Cüz imansızlıktır...

Niçin?..”Ben yaptım”. Bütün Ayet-i Kerime’ler de diyor ki; ”Benimdir mülk”. Bir nispet dahilinde size verdim yok!.. Verdi; İlmi verdi, iradeyi verdi, verdi, verdi. O verdi, senin malın değil o. Ariyet bu. Onundur dedi bunlar.”Sizin değildir”, diyor, ”Tebarekellezi biyedihil mülk, behüve ala külli şey’in kadir”. Cuma günü namazdaydık, Müezzin efendi ne dedi? ”Hüvel, hayyül baki”, Hüve, Hu yokluk manasındadır. Hu yokluktur, Kul yokluktur. Kim demiş bu ayeti? Allah. Hiç kimse yokken, Kürre-i Arz yokken, ins, cin, melekler yokken bunu söylemiş. Bugün bunlar var da, yine bunları söylemiyor mu? Söylüyor.

Öyleyse bizi hiçe alıyor. ”Keenlem yekün”, Aylar, güneşler, yıldızlar, cennetler, cehennemler... aklınıza ne geliyorsa yoktur, yok. Bunları zihninize koyun, bunlar gölgeden ibarettir, bunların ne sıfatları vardır, ne suretleri vardır, ne de vücutları vardır... Hepimizin... O gün ne ise Allah... Tek, bu günde tektir . İşte, tevhit , efendiler ! Bir gün ben dedim ki ; “Anlayamadım, anlayamayacağım”, ”Anlayacaksın”, dediler. Ne diyor Niyazi; ”Bu hurufu halka bakma ,cümlesi bir noktadır. Her ne harfi ki okursan nokta-i ba onda var.”.Bu kainat yoktur, hiçtir evladım. Var mı Ayet-i Kerime? Var tabii.Ayette;Levh-i Mahfuz’dan, Cenab-ı Resulullah efendimize indirdiği Kur’an değişmiş değildir. Allah’ın indindeki, semavattaki Kur’an ne ise, bizim elimizdeki Kur’an aynıdır. Ve Kur’an’ı Kerim Levh-i Mahfuz’da muhafazalıdır, Melekler onu muhafaza eder, Şeytan,-ayette-,çalmak ister. Dikkat ederseniz... müfessir; Bazı yıldızlar, bazı yıldızların arkasından koşturur, semada . O hırsızlığa gelen şeytan, ayet çalmak ister, bırakmazlar.

İşte O Kur’an buradadır. O Kur’an diyor ki;”Küllü men aleyha fan”,”Ne yaratmışsam hepsi fanidir, yoktur”. Yoktu, gene yoktur. Niçin? Bunlar hayalden ibarettir, gölgeden ibarettir. Ayet-i Kerime’ler var. Gölgenin vücudu var mıdır? Yoktur, ama bir var var. O varın gölgesidir bunlar. Bu kainat Allah’ın varlığının gölgesidir.

Misal veriyor evliyalar bize. Aynaya baktığınız zaman suretiniz oraya çıkar. O tektir. Aynadaki gölgedir, kaybolur o. İşte bu kainat gölgedir. Sen bu kainatın yokluğunu kabul etmedikçe tevhidi anlaman mümkün değil... Çok büyük laflar, çok uğraşmışlar. Niyazi efendi, İstanbul da Şeyhülislam’a demiş ki? “Vücut , Vücudullah’tır . Sıfat , Sıfatullah’tır . Fiil, Fiillullah’tır ” “Olur mu hiç öyle”, demiş, ”Benim sıfatımı nereye koyacaksın?”, demiş ki; ”Mezara, yoksun sen”, uğraşmış,divanında diyor ki; “Kal’a (Kale) gibi fikri var”. Bugünlerde olduğu gibi. ”Bugün gün dolandı, Kal’a yı van alındı”, diyor. Vani efendinin kalesi zaptedildi. ”Tamam”, demiş. Diyanet, Osmanlı devletinin diyanet reisi,300 sene evvel, işte o zahir bir alim, manayıda buldumu zülcerahim, aliyül ala. Ama vermiyor Hak. Vermiyor, ne yapalım. Benim gibi birisine, diyorum, vereceğine, ver zahir ilim sahibine, her şey mevcut onda. Ama yok.

İşte bunu böylece bilin. Ayette hepsi var ,ama diyor ki Kur’an-ı Kerim’de; ”İnnellezine keferu”, hepsi gelmez, hepsi kefeye konmaz,biz onlara merhamet edecek, şefkat göstereceğiz. Fitre, zekat vereceğiz, bakacağız onlara, bir gün gelir inşallah. Allah , onların ensesinden yakalar . Bahçıvan , bahçesinde yetiştirdiği mahsulü hiç zayii etmek istemez.En çürük patlıcanı, en çürük domatesi bile bir insan kursağına gitsin ister. Yer , yer, yer. Cenab-ı Hak da; ”Hediye ettiğinizde, çürükleri vermeyiniz, en güzellerinden verin”, diyor. Bize emrediyor bunu, geniş bir mevzuu bu. İşte o zahir ilmini,O dilediğine veriyor, dilediğinden de alıyor . Bakıyorsun allame, fevkalade, bir yere kadar geliyor, kalıyor.” Sen bu dolabın beygiri değilsin .” Evliyaya diyor !.. Çocuğunun, karısının ismini unutuyor, siliyor... Hani iraden vardı, cüz vardı. Bırakın efendim bunları, ne ayet var, ne hadis var.

Zahir ilmi niçin”akıl versin”diye,”tefekkür versin “ diye temenni ediyor!... Verdi. O’nundur, senin değildir, ariyettir bu, temelli senin değil.Tefekkür verdi, akıl verdi. Ona vermedi, sen şükret sana verdi diye. İşte diyor ki; ”irade-i Cüz verdi.”. Açalım biraz; Getirdiler sana,acıktın çok,yahut, ekmek yeme, suda içme dediler. İradeni kullan ne su iç, ne ye. ”Yahu ,açım, geberiyorum” seni acıktıran ne, yahut doydun;”Bunu da ye, bunu da ye, su iç”, içtin, gitmiyor. O kadar uyku bastı ki duramıyorsun, idrarın geldi, gitme, O’nun emrine girme, iradeni kullansana. Daha pek çok bunlar. Onun için ne irade-i cüz, ne irade-i kül, kulda bir şey yoktur...

“Tu’til mülke menteşa ”.Bu ayette diyor ki; ”Mülk bizimdir, her şey bizimdir. Biz dilediğimizi ketum yaparız, vermeyiz, dilediğimizi de vezir yaparız”. Bunu Mehmet Akif şiir haline getiriyor;

Malikül mülküm diyorsun,doğrudur,amenna

Bir tasadduk varmıdır,insan üstünde,asla

Eğer almışsa bir millet,koca bir mülkü bi perva

Alan sensin,veren sensin,senin mülkündür dünya

Ayetin şiir olarak açıklamasını yapıyor.Bir anda istediği felaketi yapıyor, allak bullak ediyor,var mı karışan? Yoktur. Onun için; Bende irade var,kudret var, yok. Hepsi onun. Kur’an-ı Kerim’i çok güzel dinlemek, okumak lazım... Bu Ayet-i Kerime bir yerdedir, bir yere kadardır, ve bu Ayet şöyle beyan ediyor; ”Benim arzımın üzerinde halifelerim vardır.Onlara halifetullah derler, onlar Allah’ın vekilidir”, Ayet; ”Ena illa evliyaullahu la havfun aleyhim velahum yahsenun”,onlar öyle zevk etmişlerdir ki tevhid etmişlerdir ki . Neyi? Ef’ali . Fiillerin faili Allah olduğunu. Fiil deyip geçiyoruz!. Ef’al veriyor ilk ders olarak Mürşid-i Kamil bize. Ne diyor? Fiilullah. Bize diyor. Zikri veriyor, Zikrullah. Zikir ehli, zikre girdin mi Ehlullah oldun. Birinci derecede,Evliyalığın birinci basamağına bastın. Ne ile? Zikirle. “Yazıklar olsun size ki, evlatlarınız, mallarınız sizi zikirden alıkoyuyor”,”enmaliküm ve evladüküm fitne”, Ne oldu size ki... Zikri verdik size, efendim, ”meşguliyetimiz çok”,torunlar,mallar, mülkler,meşgul ediyor bizi!.. Geçti... Çok dikkatli olun. Hem zakir yapıyorum, onu, Allah dostu yapıyorum, hem de beni unutuyor.. Mallar, torunun, evladın, benden üstün geliyor”. Nasıl zikrullah bu?, Allah dostu nasıl bu?.. Ondan sonra Ef’al, fiil, ikinci derece Evliyalık. Bütün fiillerde fail Allah. Allah’ın öyle bir mülkü var ki; Akıl, fikir, zeka onu ihata edemez. Onu ihata edecek Allah’tır. Sen Allah’ta fani, yok olacaksın ki, ”Hani irade-i Cüz?”, Tevhid-i Ef’al,fiil diyoruz,bir de Sıfat diyoruz. Vücud Vücudullah’tır. Bu kainatta tek vücud vardır.”Efendim bu kadar vücudları nereye koyalım?”. Semavi vücudları, aylar, güneşler, yıldızlar var arzın üzerinde, bu kadar sebzeler, meyveler var, denizde bu kadar mahsuller var. Bunların hepsi Cenab-ı Hak’kın İrade-i Seniye’siyle vücut buldular. Kimmiş vücut sahibi? Allah’tır...

İşte, bunu zevk eden, tevhit eden kişi, işte ef’al saliki, sıfat , vücut saliki , bunlar ehlullahtır . Allah ehlidir , Allah dostudur. ”Benim ehlimdir”, diyor. Kim o?; ”Karımdır, ehli iyalim, torunum, çocuğum”. Sende şimdi Allah’ın dostusun, bunlara Evliya diyoruz. Bunlar Fiil Fiilullah, sıfat Sıfatullah, vücut Vücudullah olmuşlar . Ayette ; ”Bunlar , bizim arzımızın üzerindeki halifelerimizdir , onların dedikleri bizim dediklerimizdir, onların istekleri bizim isteklerimizdir, onlar ne ayrı düşünürler, ne gayrı düşünürler”.”Ey habibim, dile benden ne dilersen”... Bana sorarsa; ”O bana yan baktı!.. Kesiver kafasını, onu mahrum et!”... Böyle düşünenler Allah’ın dostu olur mu? Herkes küfrediyor ,diyor, Şeriat’ta. Efendiler bu sohbet tevhid sohbetidir. Biraz ağır gidiyoruz da...Yavaş, yavaş olmuyor, bazen de yükseltiyoruz sınıfı.

Allah dedi ki; ”Lanet olsun o Ebu Cehil’e, Ebu Leheb’e, İslama karşı gelenlere”. Kim dedi? Allah dedi. Sende küfrettin, lanet ettin; ”Kahhar ismiyle kahretsin”!..Resulullah Efendimiz diyor ki; ”Lut kavmi, Semud, Ad kavmi. Birçok Peygamberler lanet ettiler kavimlerine ve Cenab-ı Hak, hususi meleklerini gönderdi, onları kahretti”,Ayetlerde var.Tufan istedi Nuh A.S, çok sevdiği oğlu Kenan binmedi; boğuldu , başa çıkamadılar. Resulullah diyor ki; ”Bu kardeşlerim benim, beddua yerine dua etseydiler o nesilden, kavimden öyle veliler çıkacaktı ki, tahammül edemediler”.Ama öyle bir Peygamber gönderdi ki bize, bütün Peygamberlerin Peygamberi, bütün ümmetlerin Peygamberi, bütün ins ve cin’nin Peygamberi. Hep dua etti O, beddua etmedi, neler zuhura geldi ve bugün bütün kainatın efendisi Hz.Muhammed’dir.

Öyle bir efendinin ümmetiyiz ki, bize beddua değil, dua okuyor, merhametsizlik değil, merhamet ediyor. Kim olursa olsun, onun ümmetinin ağzından kötü laf çıkmaz, çıkamaz, ”Hayrün nas olun”, dedi. Onun içindir ki; ”Benim ümmetimin uluları, Beni İsrail’in Peygamber’lerinden üstündür”.Kolay değil bu!.. Filan filana küfrediyor, etsin, bilmiyor. Küfrettiği zaman mutlaka Resullullah’a küfrediyor, Allah’a küfrediyor. Dikkat edin ! Neye küfrederseniz edin, Allah’a küfrettiğinizi unutmayın.

Hem Allah’ı seviyorsunuz, hem de Allah’ın mahlukatına küfrediyorsunuz. Merhamet, şefkat yok mu !.. Senin Peygamber’in Eshab’ın öylemiydi? Tabiyin... sayıyor buraya kadar getiriyor. Onlar öylemiydi? Ne oldu sana? Sen nasıl Müslümansın? Bir zatın birine dedim ki, Ankara’da; Ona lanet okudu,buna lanet okudu, Muhiddin Arabi’ye lanet okudu, Mevlana’ya sapık dedi.”Haklısınız efendim”, dedim. Bir Kadiri şeyhi !,”Allah bir tane değil, iki tane, güzellerini o yarattı, çirkinlerini başka bir Allah !”, ”Allah iki olur mu?”, dedi. ”Allah bir se”, dedim, ”Hiç mi insafın yok, hiç mi düşünmezsin, hem Allah bir dersin, hem onun yaptıklarına lanet edersin. Nasıl tevhit, vahit bu?”. 3 sefer geldi buraya. ”Bende bir şey yok” dedim, ”Sen güzel bir Mürşid bul. Sen Mürşid’sin, ben vazifeli değilim daha, O’na intisap et, yeniden başla!..” .Mevlana’nın... Şems gitti de... Havuzun içinde aksetmiş Ay’a bakıyor, “Süphanallah” , diyor . ”Ensende çıbanmı çıktı , baksana yukarıdaki hakiki Ay’a”. ”Aman”, diyor, ”Beni irşad et”. ”Biz Mürşid’leri irşat etmiyoruz”, diyor. Geçer Evliyalar tarihinde. Onun için çocuklar, bazen ağır basıyorum. Tevhidi anlatabilmem için ağır konuşuyorum.

Tevhit bu, Şeriat imdadımıza yetişmese, Yarabbi!... Resulullah Efendimize sordular; ”Nedir bu halin?Ayakların şişti namazda!..”,”Ah”,dedi,”Benim bildiklerimi bilseniz, gece gündüz ağlardınız”, dedi. ”Benden en çok korkan alimlerdir”, diyor, Ayette; ”İnnallahü yahşaküm min ibadihil ulema”.O ulemadır diyor. İşte küçümsenmeyecek bir yere getirdi bizi, Tevhide getirdi. İçinizden dersiniz ki; ”Ne olur, bu kadar insan var buralarda, bu kadarcık mı olmalı Tevhit ehli?”. Ne zannettiniz ya, daha mı çok olmalı !.. Dua edelim daha çok olsun. Daha çok olması için, Allah’ın daha çok olması lazım. Allah’ın olmasını kabul edenler, onlar çoklukta. Ne oluyor size? Allah’ı zikretmekten alıkoydu sizi; Mallarınız, evlatlarınız, torunlarınız, paralarınız, mülkleriniz... Bizi Allah’ı anmaktan alıkoyarsa, biz de kurtulamayız. Nasıl isterseniz.

“Girdim anın zikrine, azalarım dil oldu”,Tevhid ehlinin en büyük zevki Zikrullah’tır. Bu zevkten ayrıldığımız gün, kendimiz zikrettiğimiz gün, zakir olduğumuz gün, hapı yuttuk. Zikrullahtır. Kuvvet, kudret, sem’i, basar, ne varsa hepsi onundur, herşey O’dur. İşte, senden O zikrederse... Mülkiyet O’nundur, ama mülk benimdir dersen, seni karakola, jandarmaya, mahkemeye verir. Kim kimin malına benimdir diyorsa, demişse sahtekarlık yapmıştır, hapishaneyi boylamıştır. Netice; Mahviyyet lazım, Allah’ta yok olmak lazım, Fena fillah olmak lazım. Nasıl ki Fena fillah’tık bu aleme gelmeden, ne alemler geçirdik, haberimiz var mıydı? Şimdi biraz gözümüzü açtıkta ortak kesildik, hasım kesildik. Ayet-i Kerime;”Min nutfetin feiza hüve hasimun mübiyn”, ”Sizi biz bir damla sudan yarattık, siz bize düşman kesildiniz.”

Ne demek bu?, Nasıl düşünüyorsunuz!.. Onun için tüm tefekkürünüzü Tevhid’e çevirmenizi istiyorum ve davet ediyorum. Tevhid edin. Bir hayvana, bir taşa küfrettiğin zaman, insana, hem Allah’a, hem Kur’an’a küfrettiğini bil. Ebu Leheb’e, Ebu Cehil’e küfrettiğin zaman Allah’a küfrettiğini bil. Aldanma !.. ”Mekerü ve meker Allah, vallahu hayrul makirin”, oyuna gelme sen, o aldatıcıların, sahtekarların oyununa gelme, seni kandırırlar. Aman efendim, Ocağına düştüm efendim !.. Şerafettin anlatır; Ali ağa vardı burada, çok zengin. Kale kapısında birisi para istemiş, ine ine 1,5 liraya inmiş,Türkmen’e kadar vermemiş. Yanındaki birisi; ”Yahu”, demiş, ”2,5 liradan indin 1,5 liraya!”, ”Yalvarmışım çok mu? Vereydi bana onu, ben onu ölünceye kadar yalvartacaktım”, demiş.

Ne dedim ben; Cenab-ı Hak bizi vazifelendirdi, Bizde hem risalet var, hem velayet var. Tevhid ehline iki vazife. Ey iman edenler, diyor, Sen iman ettin ama , ben sana iman etmeyen iki tane kafir verdim,diyor,Kur’an’da diyor. Kimdir onlar? Birisi nefsin, birisi şeytanın. Sordular Resulullah’a, “Seninde şeytanın var mı?”, ”Var. Her insanın var, biz şeytanımızı Müslüman ettik”. Allah bunları Müslüman etmez miydi? Bizi vazifeli kıldı. Nefs, demek ki iki tane vazife verdi bize; Birisi nefsimiz, biride şeytanımız. Peki, nefsimizi ve şeytanımızı Müslüman edersek... İki tane mi bunlar? Değil. O nefsin askeri var, nefsine mağlup olmuşları mağlup ediyorsun şimdi, şeytana uyanları da Müslüman ediyorsun şimdi. Bunlar İslam’a musallat olmuş mikrop, yani...

Ben onun nefsinden mesul muyum, şeytanından? Dedim ki “Nebilik, risalet Hz. Peygamberde son buldu.” Bu meseleyi açtılar. Niyazi Mısr-i Hazretleri; “Hz. Hasan’la Hz. Hüseyin onlar da Resuldü” dedi. Toplandı İstanbul ülaması. Şeyh-ül islam toplandı, dediler ki “Bu Mısr-i’nin Risalesi doğru mudur değil midir? Zamanın kutbu, son asrın Melami mürşidi Seyyid Muhammed Nurul Arab-i Hazretlerini Çağırdılar, sordular. “Nübüvvet ve risalet Hz. Muhammed’de son buldu ama Niyazi Ef.’nin dediği doğrudur. Nübüvvet ve risalet veraseten devam ediyor” dedi. O zaman Mısri hazretlerinin risalesini toplatmaktan vazgeçtiler. Şimdi toplanıyoruz burada hepimiz irşat ediyoruz. Demek ki bir nefsimiz var. Kur’an’ı açıyoruz bir şeytanımız var, ne yapıyoruz birbirimizi irşat ediyoruz.

Allah bunu saklar mı doğru yolda gideni; namaz öyle değil böyle kılınır diye. Hakikatte de böyledir; bizimde vazifelerimiz var, nerede? Doğru yolda, Allah ve Resulünün gösterdiği yolda, ”Ama aklım ermiyor!”. Orada işte bizim yanlışımız var. Resullulah efendimiz diyor ki “Bu ilmi, bu ilimden haberi olmayanlara açma!” Açmıyoruz kıyısından, köşesinden, kenarından dokunuyoruz., yine de dokunuyor. Ya açsak !.. Deli olacaklar. Bu kadarcık dokunuyoruz, olmuyor. Bir kere “fiillerim var, aklım var benim” diyor. Bir kere düşün, tefekkür et, bunlar yakınlarım benim, abilerim, dostlarım, yine beraber kılıyoruz namazı, beraber Allah diyoruz, secdeye varıyoruz.

Yalnız bir düşmanlığı var ; “gel dinle, anla,” hemen damgayı basıyor, “bunlar kafirdir “, diyor; hiç insafı yok. Cenab-ı Hak Hazretleri ne kadar ayet indirdi ehl-i beyt için. Ehl-i beyt’i , gök yüzünün melaikesi arz’ın bütün mahlukatı sevsin. Kimler onlar? Hazreti Ali, Hz. Fatma, Hz. Hasan, Hz. Hüseyin...

Kerbela’da, hem de bu ayetler varken, sen bunları nasıl kesersin? Demek ki ne Allah tanıyor, ne Kur’an tanıyor. O gün de öyle, bu gün de öyle. Resulullah efendimizin Hadis-i Şerif-i var.” Eşşeddül bela alel Enbiya, sümme Evliya” Bunlar bize bela gibi görünür ama bizim zevkimizi şevkimizi , inancımızı imanımızı kuvvetlendirir. Bunlar Peygamberlere de ,evladı Resul’e de, birçoklarına da... Peygamberimiz eziyet çekmedi mi?.

Sordum sarı çiçeğe, annen baban var mıdır? Derviş baba annem babam topraktır. Bizim annemiz.babamız topraktır. Sordum sarı çiçeğe, evlat, kardeş var mıdır? Çiçek eydür derviş baba evlat, kardeş yapraktır. Soruyor yine, çok mühim bu, Çiçek kardeş sen beni tanır mısın?.Çiçek diyor; Sen Yunus değil misin? Sen derviş değil misin. Ne demek istiyor? Tevhid’i anlatıyor, biz aynı kökten geldik, aynı menbaadan, aynı soydan geldik Çiçek dervişi, Yunus’u tanıyor da, biz birbirimizi tanımıyoruz, düşman kesildik. Aynı muhabbetten geldik, aynı maksatla geldik.Yine Yunus diyor ki; Ben gelmişim sevgi için, kavga için gelmemişim. ”Ben dost cemalin görmüşüm, Huri cinanı neylerim”. Meselemiz dost cemalini görmek. Allah’ı gördük biz, biz hepimiz cennette yaratıldık. Allah’ın olduğu yer cehennem değildir... Cennettir, sevgidir, muhabbettir, aşktır. Ne oluyor bize ki, düşman kesildik?... Katil olduk birbirimize. İlk, kesret alemi olunca; Habil, Kabil... Hz.Adem S.A’in oğulları, birbirlerine düşman oldular. Niçin, neden? Büyük hikmet var, imtihan burada çocuklar. İmtihanı kazananlar burada, kaybedenler burada.

Cenab-ı Hak Hz. İlmi ezelisinde yapmış bu kainatı, elemiş, geçirmiş, geçirmiş. Kainatı ilminde, hükmünde, uhdesinde tanzim etmiş... Bu güzeldir, bu çirkindir, niye? Bu kötü, bu çirkin, Niye? Bunu seviyorum, bunu sevmiyorum. Niye? Ömür çok kısa çocuklar, göz açıp yumuncaya kadar. Gafletten uyanalım. Ehlullah diyor; ”Hoş, bir gün uyanırsın”, Ne zaman? İş işten geçtikten sonra. Şimdi, sevmek ne imiş öğrenelim. İşte Cenab-ı Hak bizi öldürdü, tekrar diriltti !.. Bu fırsatı bize verdi; ”Biz, onları, o kavmi helak ederiz, yerine günah işlemeyen bir kavim getiririz. Onlar tövbe ederler ve bir daha kötülüğe dönmezler”. Ayet’tir, Hadis’tir.

Bakın çocuklar; Bizi sevmeyeni sevelim.Yunus’un dediği gibi, Rahmetullahı Aleyh;”Sev seni sevmeyeni, yer ile yeksan eylese”, parça, parça yapsa ki; hiç acımaz o, parça, parça eder, keser, mahvettikçe zevk alır o. Biz öyle yapmayalım, öyle yapanlara Mısra sultan olsun diyelim. Mısır’da iki tane sultan var, birisi Yusuf, ruhumuz, birisi Firavun, nefsimiz. Daima dua çıkacak ağzımızdan, katiyen beddua değil, rahmet, şefkat, bereket. Cenab-ı Hakkın Hz.Muhammed’e verdiği bütün hasletleri alalım.

Hasan Fehmi Hz. ne diyor;”Bugün ki cenneti irfana dahil olanlar, yarın ki, vaadedilen huri ve gılmanı neylerler”. Cennetmiş, cehennemmiş umurunuzda olmasın, layıksak bizi oraya koyar, bizim elimizde yok bir şey. Kuvvet, kudret, semi, basar, hepsi Allah’ın indinde, O’nun emrindedir. Bize de şu kadarcık verdi de!.. Hiç bir şey vermez O... İrade-i Cüz’de, Kül’de O’nun. Boş sözler değil bunlar, ”Sordum sarı çiçeğe, sen beni bilir misin? Ey derviş baba sen Yunus değil misin”. Çiçek tanıyor Yunus’u, biz tanımıyoruz!.. Hepimiz Muhammed’i gördük çocuklar!.. Allah’tan geldik biz, yönümüz Allah’adır. Ya.. Muhammed’i görmediniz mi? Soruyorum size,bir sual. Rüyada falan değil, hakikatte gördünüz mü? Gördünüz... Kimdi O? ; ”Ene beşerun müsliküm”, Senin gibi yer, içer, ete kemiğe büründü O, gezer, dolaşır.

Birbirimizi sevmek Muhammed’i, Allah’ı sevmektir, birbirimize şefkat, yardım etmek, yol göstermek, çalışmak... Muhammed işte bu... Hepimiz muhammed’in vazifesini üzerimize aldık arkadaş. Küfretme, yalan söyleme, böyle yapma, şöyle yapma... İşte Muhammed. Başka bir şey yapmazdı O, hep güzel nasihat ederdi O, derdi ki; ”İki günü müsavi olan kayıptadır”.1400 sene evvel asr-ı saadet te konuşulan sohbetler devam ediyor, ama o gün uçak, atom yoktu. Vardı, Resulullah efendimizin bilgisinde, yok yoktu, hepsi vardı, ama zaman zaman. Öbür alemi, bu alemi avucunun içinde hardal tanesi gibi gören Muhammed, hikmet saçan, mucize gösteren Muhammed... Öyleyse ,Cenab-ı Hak Hz. bu alemi yarattı, severek yarattı. Bu alemin devamını isteyelim biz duamızda .Selametini, ferahını isteyelim, rızasını, cemalini isteyelim. Mihnette var zulmette var. Bu alem öyle bir alem ki, bu alemde vereceğimiz imtihanları, sualleri hazırlayalım şimdiden.

Bu alemde iman edenler, ikrar edenler var. İnkar edenlerde olacak. Ne imanı ne de inkarı durdurabilirsin. Bakıyorsun öyle bir aile ki fevkalade, Allah’ın ve Resulünün istediği bir aile, bakıyorsun inkar eden bir aile!.. Bunu Peygamber dememiş, evliya Ahmet dememiş, hep çıkarmış. Rahmet mi isteyelim, lanet mi? Bize rahmet yakışır, onu isteyelim Merhamet, şefkat, bize üst el, Kur’an yakışır, O bize indi, inkar edenlere değil!.. Onun için bu imtihanlar. Burası öyle bir alem ki, bu alemden daha güzel bir alem yok, akıl sahipleri için, tefekkür edenler için!..

“Hududu aşmayın”, Ne hududu o ? “Bazı kullarım işlerime karışır, beğenmezler, noksan görürler”, ”Emri bil maruf nehy anil münker”. Bize neler anlatmışlarsa üstatlarımız, büyüklerimiz, Kur’an’ı Kerim, biz bunları dinleyeceğiz. Bir ilim vardır, iki diyenler bir der. İnsanı anlattığımız zaman, tek taraflı anlatmak mümkün mü, değil mi? Ruh ve maal beden. Ruhsuz beden, bedensiz ruh olmaz, ikisine beraber iman edeceksin. Bunları birbirinden ayırdığın zaman olmaz, işte tevhit budur. Beden buranın malı, kesret aleminin malı.Vahdet gelmiş kesret alemini birleştirmiş. Ne ayırıyorsun? Sen nasıl ayırırsın şeriatla, hakikati, vahdetle kesreti, ruhla bedeni? ”Onlar aynı diyardan geldiler, bize lazım değildir bu dünya !” , Ne demektir bu !.. Sana bu dünya merhaba dedi. Çocuklar, zahir neyse batın odur.

Çok eziyet ettiler ve cana kıydılar. Mekke de, Resulullah Efendimize, Allah birdir diyen kainatın efendisine. Tahammül kalmadı. ”Necaşi’ye gidin , Medine’ye gidin”. Medinelilerle Mekkelileri kardeş yaptı, ilk vazifesi. Medineliler mallarından birazını Mekkelilere verdiler, sarıldılar. Resulullah Efendimiz orada. halife seçiminde dahi; ”Mekkelilerden olacak, sizden olacak”, dediler. Samimiyete bak, Ali’nin samimiyeti... Allah devamlı istiyor ama sorsan; ”Allah’a kul, Muhammed’e ümmetim”, der. Değilsin!.. Nefsine kulsun sen, Allah’ın da namütenahi. Ne kadar zormuş demek imtihan. Eğer Cenab-ı Hak Hz. bizi buraya sevk etmeseydi, bizim bunların hiçbirini duymamıza imkan yoktu.

Demek ki ilmi ezelide Cenab-ı Hak Hz. bizim kulaklarımızı açtı, kalplerimizin mührünü çözdü. Allah’ın zatı ile meşgul olmayın siz, bugünkü hale bakın. Ne zaman Allah oldu?, ne zaman? Bazı anlatırım, Tevhit ne zaman başlar, ne zaman biter? Sen ne zaman başladın tevhide? Ve bitmez!.. Sen tevhide başladığın gün doğdun, ”Efendi, şaşırtma bizi!”. Allah aşkınızı , zevkinizi yükseltsin , tevhidinizi yükseltsin, muhabbetinizi yükseltsin, yoksa bu tevhidi anlamak olmaz. Ne zaman sen; ”Elestü bi Rabbiküm”, işte o yer burası, ne zaman girdin, doğdun, Kur’an’da sana inzal oldu, açıldı perdeler. Ne zaman bitecek bu tevhid? Bitmez... Bu işin evvelini düşünme, ahirini de düşünme, teslim ol. ”Hüvel evvelü, vel ahiru, vez zahiru, vel batınu..”. “Elestü hitabını duymadım!..” , Hayır, duydunuz. Ne zaman zikir verildi, teveccühe alındınız, Elestü bi Rabbiküm’dür o. Daha evvel hayvandı onlar, ayeti kerime var. Sonu? Allah’ın sonu yok ki tevhidin sonu olsun. ”Efendi, ben isterim ki burada tevhidi anlayayım”, burada başlar, ama sonu yok. İşte sonu olmadığı için sana ölüm yok. Tevhidin sonu olsa, ölüm seni bulsa!.. İşte, “Onlara siz ölü demeyin, onlar hay’dır, diridir.” ayeti. Kimdir onlar? Ehli tevhid’dir, onlar ölmez, yer değiştirir onlar. Yer değiştire değiştire geldi onlar buraya. Ne kadar merhaleler geçtikten sonra geldik biz buraya. Ayeti Kerime, ”Hel eta alel insani hı’nun mimel dehri lemyekün şey’en mezkura.”. Biter mi tevhid? Bitmez...

Bütün mesele;Tevhid’i anlamak ve anlatmak,zuhura getirmek. Her şey kapalıdır, gizlidir, nüvedir. Amâ derler ona, mutlaka açılacak. İşte bize 58 yıl sonra tevhid açıldı, gözüm açıldı bu aleme, kalbin mührü çözüldü. Bu bilgi kimindir? Allah’ındır. Senin katkın, iraden, sıfatın, vücudun yoktur. Hepsi O’nundur, O kendisini ilan etmek için seni yarattı. Ayet; ”Allah’ı methedin, edebildiğiniz kadar, gece gündüz”, zikrullah ile. Peki kainatta her şey eder mi? Eder ya. Ayet çok var ama, tefekkür ederek. Allah’ı zikrederken tefekkür edeceksin, bize ne verdi ki... Bir efendinin tarifi oldu; ”Dünyada ilim bir beyaz kağıt. Bütün halkın ilim ve bilgisi, onun orta yerinde bir noktadır”, öyleyse tevhit ehline ölüm yok.

İhvandan bir hanımefendi, teveccühe aldık başladı ağlamaya; ”Benim 3 tane kardeşim var, onlar ne olacak? Annem babam var, onlar ne olacak?”, dedi. Çok hoşuma gitti. Sonra, “Kızım”, dedim, ”İnşallah, dua et, bizde edelim. Sohbete getir varsa nasibi o da senin gibi sevinir. Ama nasip etmemişse bizim elimizde bir şey yok”. Peygamberlerin elinde bir şey yok, tevhide girildi mi çıkmak yok. Fehmi efendiye dedim ki; ”Biz namaza girdik, çıkmak yok. Namazdır bu, oruçtur, zekattır”.

Resulullah Efendimize birisi geldi, tevhidi anlatacak; “Ben oruçluyum” , dedi. ”Değilsin sen” , dedi. ”Yemedim, içmedim, münasebette bulunmadım”, dedi. ”Yemedin, içmedin ama bu iyi, bu kötü dedin”, ”demedim”, dedi. ”Aklınla, fikrinle yaptın”, dedi. Ertesi gün hiç evden çıkmadı,”Oruçluyum”, dedi. “Değilsin”,”Ne yapayım?”, dedi. ”Sık, sık git hastaları ziyaret et, Ölülerin cenaze namazında bulun, kabristana git, ziyaret et”, “Peki”, dedi. Ertesi gün ne kadar hasta varsa ziyaret etti, musalla taşına yatmış ölülere gitti, cenazeye gitti, kabristana gitti ve geldi, “Dediğini yaptım Ya Rasulullah”, dedi. ”Ne yaptın”, dedi, ”Hastaya gittim geçmiş olsun dedim, cenaze namazı kıldım”, dedi. ”Yine oruçlu değilsin”, ”Neden?”, ”O hastaya gittiğinde, Ey yatan hasta, o sen değilsin benim, dedin mi?.Ey musalla taşındaki ölü, orda sen değilsin, benim, dedin mi?, demedin. Mezardaki ölülere, benim orda yatan dedin mi?, demedin, öyleyse oruçlu değilsin”, dedi.Efendi Hz. bunu anlattı.

Bir öğretmen var, Kemal bey; yolda dedi ki,”Efendi, öyleyse kim oruç tutar?”, ”Allah tutar”, dedim. Yani öyle tevhit et ki, öyle birle ki, sen ben o yok. Ölü de sensin, diri de sensin. Ne varsa sen kendini onlarda yok et. Bakın tevhide!.. ”Adam sende hadi be!..”, demiyoruz burada, “ İyi adamdı Allah rahmet eylesin“, diyoruz.. Ne diyor Peygamber Hz.;”Siz mevtalar için hayır edin, hayırla anın”. Ya!.. Nasıl biz yakalandık namaza, oruca, Allah demeye. Noksanlarımız var ama bu mektebe girdik değil mi; Şükürler olsun. Sormuşlar karıncaya, ”Nereye gidiyorsun?”, ”Mekke’ye”, ”Ömrün vefa etmez”, ”Bende biliyorum ,ama Allah bu yolda bulsun”, demiş. Bu topluluktan bizi ayırmak isteyenler olacaktır, Allah bizi ayırmasın İnşallah. Allah’tan rahatsız olanlar çok, hem de pek çok. Ama bizim birliğimizi, dostluğumuzu onlar bozamayacaklardır. Mumları sönecek, ateşleri sönecek,putları yıkılacak.

Cenab-ı Hak Hz.; ”Ben nurumu ikmal edeceğim”, diyor. Nur, tevhiddir. Nerede? Bir zamanlar Mekke’deydi, Medine’ye geldi. Bir kıvılcım, gitti Horasan’a, biri bir yere,İran’a, Afganistan’a gitti, Allah nurunu tamamladı. Dedi ki; ”Biz iman edenlere, etmeyenleri hizmetçi kıldık”, şimdi onlar kapışsınlar, dokunmasınlar bize. İbrahim Ethem Hz.; ”Eğer bu zevki, aşkı bilselerdi, ordularını seferber ederler, sevgiyi aşkı bizden alırlardı, bilmedikleri için bırakıyorlar.”

Nerede olursa olsun. Cuma günü şahitliğe gittim, vasattı ortalık, hakim hoşuma gitti, tanımam onu.Yemin verdikten sonra; ”Dostluğun, düşmanlığın var mı bunlarla”, dedi. ”Hiçbir düşmanlığım yok”, dedim, ”yalnız birisiyle var”, dedim, ”düşmanlığım”. ”Kim o ?”, dedi, ”Nefsim”, dedim. ”Sen onunla dostsundur. İtimadım yok, dost olmuşsundur onunla”, dedi. Baktım Anadolulu, yetişiyorlar şimdi, İslam güzel yetişiyor Keşke 10 tane daha Süleyman, Nurcu çıksa, onlar hazırlıyorlar, hazırlıyorlar, hazır olarak bize geliyorlar. Kur’an biliyorlar, Hadis biliyorlar. Eğer tevhidi Cenab-ı Hak onlara nasip etmemişse !.. Bize hadis getiriyorlar, ayet getiriyorlar, daha ne istiyorsun be !..

“Yok , Süleyman Çelebi şöyleymiş , böyleymiş, saygısızmış”, Yok öyle şey... Evliyadır o, ama sen o evliya’ya ayak uyduramadın. O evliya iki yönlü evliya, hem şeriat, hem hakikat evliyası. 8-10 tür şehit var. Denizde boğulan şehittir, yanan şehittir, muharebede ölen şehittir. Ama bütün mesele Tevhit şehidi. Onlar muharebe ettiler, ”Ölürsem şehit olurum”, dedi, bir maksat var. Ama tevhit öyle değil. Tevhid’de kim öldürür onu; Allah. Bu muharebe nefsle muharebe, şeytan muharebede, Hak’la muharebesi var. Ne dedi Bedir’den dönerken; ”Küçük cihaddan, büyük cihada gidiyoruz”. Nefsimizle mücadele ettikten sonra, öldürdükten sonra, işte şehadet mertebesi. ”Kim öldürdü onları?”, onlar dedi ki; ”Ben öldürdüm, 10-20 tane !”, ”Yok”, dedi, ”Senin hiç dahlin yok, Allah öldürdü onları”.

Bir tüccar götürdüm ben, Ahmet Efendiye, sohbeti dinledi, çaylar geldi; ”Nerede gösterir? Nerede yapar? Allah bizatihi mi yapar?, bil vasıtamı yapar bu fiilleri?”, soruyor. Bu fiillerin iyi tarafı , kötü tarafları var, geçen gün beni tefekküre davet etti. Düşündüm; Şeriat imdadıma yetişti, ayeti kerime;”Siz iyi bir iş yaparsanız benden bilin, kötü bir şey yaparsanız nefsinizden bilin”. Demek ki; Cenab-ı Hak Hz. fiillerin failleri olduğuna göre,kim nasıl fiil işlerse kendisine ait. Kötü fiil işlediği zaman o kul daha düzelmedi, iyi iş işlerse benden bilin. İlk zamanlar bu ayeti yadırgamıştım.

Kimseye söylemedim, efendime söylemedim çocuklar. Tevhidi size açar, kapalı veya açık , malumunuz veya gayrı malumunuz, O düzeltir. Mürşid-i Kamil düzeltmez, size bir yol gösterir. Asıl mürşidiniz içinizde bulunan Rahmandır, Allah’tır. Ne güzel !, güzel bir iş oldu mu kapıyor, kötü bir şey yapınca bırakıyor. Demek istiyor ki; Tevhid ehli hep güzel düşünsün, hep güzel istesin, işlesin, merhametli olsun, cömert olsun, şevkatli olsun, ahlakını düzeltsin. Ahlakı Muhammedi’ye ye bürünen bir insandan kötü bir fiil sadır olmaz. Demek ki Allah’ın istediği senin istediğin oluyor, nefsinin değil. Tevhit bu imtihana davet ediyor bizi. Sen tevhiddesin hala kötü düşünüyorsun, hala kin garaz var, yalan, dolan var, gurur var, çalım var. Sen tevhit ehli olamadın . Allah’ın ağzıdır bu , kulağıdır , gözüdür, Allah’ın tefekkürüdür. O zaman ne oluyor; Allah memnun, demek ki o kulum benimle düşünüyor, benimle müşahede ediyor, nefsiyle değil, şeytanını Müslüman etmiş o.

Diğeri hem namaz kılar, hem iftira eder. Şeriatta Hakikat gizlidir dedim. Şeriat bir ölçüdür, ondan ayrılmak yoktur, dedim, ama esas olan Tevhid’dir , Cem’dir . Allah’ın bütün yarattıklarını... Namütenahi fiiller vardır, şöyle; Rakı içene, kumar oynayana, yalan söyleyene, devam et demek, ona iştirak etmek demektir. Mümkün olduğu kadar, ”Bu kumar, bu yalancılık, hırsızlık, sana yakışmaz, Allah, Kur’an men ediyor bunları, Şeriat men ediyor”. Cevap verebilirsen, vasat bir zaman bulabilirsen, bunları nasihat et. Devam et yok... Ne oluyor şimdi; Allah’ın istemediğini, sen söylüyorsun. Nereden bu tavsiye geliyor? Nefsinden! İşte bunları Kur’an’ı kerim ayırmış. Bir insandan namütenahi fiiller çıkar. Bu fiillerini nerede işleyecek? Yarattığı Kürre-i Arz’da işleyecek.

Öyle mahluklar yarattı ki; O fiilden onu ancak Allah çevirir. Kime verdin fiili? Ama bütün uğraşısı insanladır. Kur’an’ı Kerim, Dünya, Kainat insan içindir. Örneğin bir tilki’ye deki; Tavuk hırsızlığı yapma, Kurt’a deki; Kuzuyu yeme. İmkanı yoktur. Sen bunları ona anlatamazsın. Hükümette bunu yapıyor; Bir fiil işliyor, hırsızlık yaptı, atıyor hapishaneye, daha ileri, idam ediyor. Oda bir fiil işliyor. Bizi hiçbir zaman nefsimize uyan insanlar olarak bırakmıyor. ”Nefsinizden gelen benden değildir”. Sohbete başladığımız zaman; ”İki tane musallat etti bize, biri nefsimiz, biri şeytanımız. Bunları Müslüman etmeye mecburuz”, dedik.

Şemsiyeci Ali Efendinin bir sözü var ,çok daha üst noktada bir sualle karşılaşmış. Şemsiyeci Ali Efendiye, denmiş ki; ”Efendi, intihar etmek günah değil mi?”,”Bak,o emir sana gelmesin!..”

Onun için tecellilerin nasıl geleceği bilinmez, görülür. Hepsi Allah’tandır ama şeriatın söylediği emir ve nehiyler ise açıktır. Hakikatsiz şeriat, şeriatsız hakikat olmaz. Bu ikisi daima dengeli olmalı. Zahir ile Batın bir bütündür, onları ayrı ayrı düşünürsek yine tevhit edemeyiz. Çünkü; bir insandan bahsettiğimiz zaman ruh ve beden olarak düşünmeli.Yalnız şekli olarak düşünürsek o şahsıda, o ismi de tarif edemez. İsim aynı zamanda hem onun şeklini, hem de özünü tarif eder. Şimdi, İbrahim Öcal dediğimiz zaman herkes türlü, türlü tarif eder. Mümeyyiz vasfı nedir? Mürşid-i Kamil, yahut biri hocaymış der. En azından onun bu vasfını da bilir, onu itimat edilir bir emin kimse olarak ta bilir, onun yanında başka birisi, başka şey söyler. Hepsi, onların, o taşıdığı esmanın bir imajıdır.

Öyleyse her esma, her fiilin bir faili vardır. Şimdi, fiilin faili insandır. Nasıl ise hüviyeti, maksadı, fikri; Onu zuhura getirir. İyiyse; güzel yorum, kötüyse ;kötü yorum yapacaktır. İşte, onun özü, mayası güzelse, güzel nasihatler yapar. Öbürkü ise; Dövdün, sövdün iyi yaptın, der. İşte bu ikisi arasındaki fark. Cenab-ı Hak Hz. diyor ki; ”Hep güzel söyle, Kur’an’ı Kerim’i güzel anla”. Biz Kur’an’ı Kerim’i, buraya gelmeden önce iyi anladık iddiasında bulunamayız. İsterse allame olsun. Mutlaka tevhide gelecek ki... İki tane hüccet olacak elinde, hem zahiri, hem batını iyi bilmiş olacak ki; İyi anlatabilsin...

Bazen diyoruz ki;”Bu kainat Kur’an’ı Kerim’in ta kendisi”... Küfredenler mutlaka Kur’an’dan alıyor, güzel sözü Kur’an’dan alıyorlar. İyi kötü, yaş kuru, güzel çirkin, ne varsa Kur’an’da var. Kur’an’da küfür, lanet, beddua ayetleri var. Bir yere bakıyoruz ki; ”Onlardan olmayın.”. Ayet’te; ”Et Tayyibine littayyibat vel habisine lilhabisat-Güzel erkekler güzel kadınlar içindir, çirkin erkekler çirkin kadınlar içindir”, Güzel erkekler, güzel kadınlar vardır, güzel konuşurlar. Habis erkekler, kadınlar vardır, çirkin konuşurlar. Siz habis erkek ve kadınlardan korunun.Geldi mi imdadımıza Kur’an, Şeriat. Nasıl inkar edersin sen. İşte bizi tayyib, güzel etsin. Abdesti alalım. Şeriatı... Kötü tarafları almayalım. Şimdi hesap terazi başladı, açın gözünüzü!..

Abdest alıyoruz, şartları var, her suyla abdest alınmaz. Ağzına alıyorsun, acı, kokusu da var, leş kokuyor burna alıyorsun. Öyleyse diyor ki; Birikinti sular vardır, bayatlamış, kurbağalar pislemiş, o suyla abdest alınmaz. Bir saman çöpünü götürüyorsa o sudan abdest alınır. Burada bir mesele çıktı; Bir leş düşmüş çaya, akıyor çay ama, o su onun üzerinden aşıyorsa abdest alınır, aşmıyorsa abdest alınmaz. Bana sordular bunu, ilk tanışıyoruz; Eczacı Ahmet beyle. Mürşid-i Kamil nasıl olmalı? Onda varlık, enaniyet varsa, benlik, ene varsa, bu varlıktan soyunmamışsa, hala varlığıyla konuşuyorsa, O Mürşid-i Kamil değildir. Efendi öyle derdi; ”O işkembeyi kübrasından atıyor”, derdi. ”Benim habibim hevasından birşey demedi”. İşte bir leş orada ve onu, o varlığı örtmemişse o Mürşid-i Kamil’de benlik vardır. O suyla abdest alınmaz, temiz bir su bulacaksın.

Su ne demektir? Su insan demektir, dört tane anasırdan müteşekkildir. Toprak, su, hava, hararet, bunların isimleri vardır; Muhammed, Ahmet, Mustafa, Mahmut. Bir hayvana küfrettiğin zaman Allah’a küfrettiğini, Kur’an’a, İnsan’a küfrettiğini bil. Niçin? İnsan Bismillahirrahmanirrahim’dir, bu 3 isimdir. Tevhid dedin mi; Yaratılmış, yaratılmamış, gelmiş, geçmiş ne varsa hepsi tevhiddir, birbirine bağlıdır, kabili taksim değildir. Geçen sohbetimde dedim ki; Allah kabil-i Taksim’dir dedim. Çünkü; O da Allah, Allah diyor. Vehminde, zihninde, acabasında, zannında bir Allah var. Değil...Bir Allah var... Sende bir türlü, bende bir türlü.

Hallac-ı Mansur-O güzeldir-; ”Bildirmedin Ya Rabbi, bunların hepsi seni arıyor, seni methediyor, ama bilemediler”. Bilebilen bir sınıf var; Oda hidayete ermiş olanlardır!.. Öyleyse kabil-i taksim değildir O. Vücud Vücudullah’tır, Sıfat Sıfatullah, Fiil Fiilullah’tır. Birliyoruz. Güneş kabil-i taksim midir? Değildir. Bir Peygamber’e de doğar, bir leşe de doğuyor. Kirleniyor mu? Hava kabil-i taksim değildir. İlim;”el ilmu indallah”, hepsinde ilim var, ama sende, sende, ayrı ayrı ilim var. İlmin, kudretin, semi, basar. Kimindir? Allah’ındır, benim dediğin zaman şirke giriyorsun, mesele burda, bunlardan soyunmak lazım.

Pir Hazretlerinin bir vecizesi vardır, ”Süvereyi berzahiyyeden südur eden, alel ıtlak efal ve sıfat hakkındır”, ne varsa. Zat hariç, onunla uğraşma diyor,”Et tevhid-ü iskat-ül izafa”, ”Tevhide mugayir ne varsa at onları”, diyor. Şurada, tevhit tarif edilirken, her şeyin tevhit olduğunu, onun dışında bir şey olmadığını, hepsinin hakka ait olduğunu... Bekledin Davutlarda, telefonla bekledin!.. Ayet bulacak, hadis bulacak... ”İrade-i Cüz bizim, İrade-i Kül Allah’ın ! “, Camii avlusunda... Kulakları çınlasın Ramazan Efendi’nin . ”Efendi , sana bir şey sorabilir miyiz?”, dedi, Ramazan Efendi...”Var”,dedim,”Sizde var ama bende yok”, dedim, hatırlarsınız!.. Sizde irade-i cüz!.. Sevap oldu, günah oldu, sevap oldu, günah oldu, acaba, acaba diye diye götüreceği yere kadar götürdü, bende yok dedim. ”Kader bahsini açar mısınız”,dedi, Ramazan efendi, ”Şimdi onu açmayacağım”, dedim, başka zaman. Ertesi gün dükkanda bu mevzuyu açtım, bir mesele açtım. Efendi dedi ki; ”Kader bahsini açtın ama tatmin olmadı, Ramazan efendi”, dedi. Misaller çok.

İrade-i Cüz’ün kula ait olduğunu İmam-ı Azam Ebu Hanefi Hz. fetva verdi. Akıl yoluyla. ”Ben size akıl verdim, iyiyi, kötüyü tefrik edin”. Öyle meseleler var ki... Binlerce, milyonlarca meseleyi yaptı; İmam-ı Azam, ama tevhid işine aklı ermedi İmam-ı Azam’ın. Geldi rüya!.. ”Git İmam Cafer-i Sadık’la konuş”. ”Ya Cafer senle biraz konuşmak istiyorum”, “Konuşalım”, dedi. ”Evvela bir saklambaç oynayalım, sonra konuşuruz”, dedi. Orada bir boynuz vardı, onun içine girdi İmam-ı Azam. ”Boynuzun içindesin, çık”, dedi. ”Ben saklanayım sen bul”, dedi. Bulamadı...”Beni arayan gözlerine girmiştim”, dedi. O zaman diyor ki İmam, ”Eğer Cafer-i Sadık’ı bulmasaydım, Numan helak olacaktı”.

“Nedir bu ilim?”, dedi. İlmi Ledün, İlmi Hikmet, İlmi Tasavvuf. Hiç itiraz etmeden ona tabii oldu. Sordular İmam-ı Azam’a; ”Kaç yaşındasın?”, dediler.”2 yaşındayım” dedi. “Biz sana 2 sene evvel sormuştuk, 70 yaşındayım dedin ya”, dediler.”O yaşla bu yaş arasında fark var”, dedi. Tevhide girdiğimiz gün doğduk biz... Şikayet ettim, Hasan Asya vardı burda; ”Taharet olmasını bilmezler, imamın arkasına dururlar”, dedi. ”Kim bu? Cemaate sövüyor”, dedim. Sonra anladım, hakikaten taharet olmadan, hayvanlıktan geçmeden (Çünkü 27 derece sevap var)imamın arkasına durulmaz. Şeriat bunu söylüyor. Sonra ayet çıkınca karşıma; ”Onlar hayvandan da daha aşağıdır”, ”Kelenan belhüm adel”, doğruymuş...

Ve buraya geldik. O hali biz yaşadık. Üzerimizden aldı Cenab-ı Hak, o vasfı, insanlık vasfını getirdi. Onlara küfredersek, inkar edersek, kendimizi inkar etmiş oluruz. Onlara müteşekkiriz biz ki; Oradan buraya geldik, sınıf geçtik. İlk mektebi bitirmiş, orta mektebe gelmiş çocuklara benzetirim; ”Sümüklü şeyler, maskaralar!”.Sen değil miydin öyle !.. Onun için, ”Zahidin zühtün kerih görme, şükret haline. Ol sana ibret nümadır, ilmi hikmet onda var”. İşte tevhit bize yasaklıyor, Ta ki ne olalım? İlk yaratılan Peygamber, Adem olalım. Saf, 24 ayar, kaynatıyor, süzüyor, 20 ayar, 18-14 ayar !..

Sen diyorsun;”Cenab-ı Hak Hz. hiçbir yarattığına zahmet çektirmesin”.Ama Allah’ın bir Nizam-ı İlahi’si vardır ve diyor ki Cenab-ı Hak; ”Onların hepsini bu imtihandan geçireceğim”. Sen imtihanı vermişsin, kanaat getirmişsin ki; ”Cenab-ı Hak’tan memnunum, onlarda memnun olsunlar, onlara, sorgu sual sormasın”, diyorsun. ”Senin temennin. İşte bu temenniye onlarda uyarlarsa, aynı temenni ile karşılarım, ama uymadıkları müddetçe onlarla meşgul olacağım”.

Herkes kendi kitabından mesuldür. Cenab-ı Hak, topluma anlattığı gibi, irade ettiği gibi, şahsada anlatır, irade eder. Herkes şahsına ait olanları alır. Herkes kendi fiilinden mesuldür. ”İkra, kitabek”. Senin kitabından ben sorumlu değilim, benim kitabımdan da sen sorumlu değilsin. Cenab-ı Hak, her ne kadar umumi Kur’an göndermişse de, herkes ondan nasibini almıştır. Hiçbir tefekkür yok ki, bir tefekküre uysun, hiçbir düşünce yok ki, bir düşünceye uysun, hiçbir fiil yok ki, bir fiile uysun. İkra; Ben sana karışmam, sende bana, herkes kendi hesabını verecek.Tevhid tümdür. Niçin Peygamberin şefaatine müracaat ediyoruz? Dünyada da bu, ahirette de bu. ”Küllü nefsin zaikatül mevt”, çağırıyor, ”Sümme ileyna turceun”, rücu et. Durdurabiliyor musun onu? Gidiyor.

Herkese ayrı ayrı, Cenab-ı Hak Hz. bütün kainatın Allah’ı olduğu gibi, her esmanın, müsemmanında Allah’ıdır. Ayrı ayrı hükmeder, irade, kuvvet, zeka, fikir verir. Bu Allah’ın yed-i kudretindedir Rızkını da verir, bilgisini de öyle verir. Bazılarını bazılarından üstün yaratır. Hiçbir an yoktur ki, değişmesin. O her an bir şe’n üzeredir. Hiçbir şey yoktur ki kainatta; Onun benzeri olur, aynı olmaz. 6-7 Milyar insan olsa , onların hiçbirini, birine benzetemezsin, huyunu, ahlakını, fiilini... Benzemez. Bir fiil işlenir, bir daha da o fiil vücut bulmaz. Bana sorulacak suallerden mesul benim, hiç kimse değil. Herkesin suali kendisine sorulacak, ne anneye, ne babaya, ne de bir başkasına.