Anlatma herkese sakın Leyla’yı

Leyla’yı Leyla ile görenler varmış 

İlişme onlara haline bırak

Vahdette bir ömür sürenler varmış

‘’La’’ deyip bitirmiş bütün işini

‘’İlla ‘’ mendiliyle silmiş yaşını 

Tevhit ile kurtarmış dertli başını

‘’Mecnun nerde?’’ diye soranlar varmış

Vaktiyle varlıkta hayli yorulmuş

Ayrılık ilinde ah neler duymuş 

Uyanıp gönülde salat’a durmuş

‘’İrcii’’ emrini duyanlar varmış

Nefis sahrasında çıkmamaış ava

Aşkı Refref etmiş, vuskatu me’va 

Bilmiş ki vuslattır bu derde deva

Leyla’ya Leyla’yla uyanlar varmış

Bir ara uğrayıp kalmış Tuva’da

Derdinden arınmış o tek deva’da 

Bir fayda var ie şu masiva’da

Bulup çıkınına koyanlar varmış 

Ne yüce tecelli bu sırra ermek

Leyla’yı Leyla’yla Leyla’da görenler varmış 

Vahdet ipliği ile bir alem örmek

Bunun çün benliği soyanlar varmış

Benlikmiş insana gerçekten düşman

Benlikle cennete girenler varmış 

Gerekti bu koca duvarı aşman

Kendini benliksiz koyanlar varmış

Gönül bir bahçe imiş vuslat meyvası

Bir adımmış kul ile Hakk’ın arası 

Beni oyalamış benlik belası

Benlikle kendine kıyanlar varmış

Muhabbet marifet yakın ve vuslat

Bir imiş Allah’a uzanan sırat 

Vahdetin koynunda huzur ve rahat

Bu yola çıkanı gözleyen varmış 

Dışarda arama derler Leyla’yı

‘’Leylam’’ de gönülden sil masivayı 

İrfan adımı ile katet arayı

Yol çetinse de düzleyen varmış

Leyla’yla aranda bırakma ara

Mürşidin gözünde tutuşan varmış 

Mecnunsan Oruç, koş, Leyla’yı ara

Bu sırra ereni özleyen varmış

Mehmet ORUÇ